Koert Krouwel

Serveer je mosselen op z’n Thais dan vraagt 80% of ze ze a la marinière kunnen krijgen. Vis moet van de graat vallen zo gaar terwijl vlees eigenlijk nog rond moet lopen als ze het eten. Daarnaast eten ze ontzettend laat liefst met jonge kinderen die dan zo irritant zijn als de neten want ze hadden allang in bed moeten liggen. Het is een raar volkje. Wat dan weer ontzettend leuk is om te verkopen is juist iets wat ze niet kennen en dat is de eigenaar van Bon Bini Beach in de afgelopen 5 jaar dat hij de baas is gelukt. De echte hardlopers zijn de saté en de spareribs en dat zijn nou niet echt Franse gerechten. De saté heet dus brochette Indonesian en spareribs sparerîbs met de klemtoon op de ribs.
Het bereiden van de sparerîbs is altijd leuk, zelfs op een grote weber gasbbq. We mogen hier vanwege de harde wind niet met houtvuurtjes spelen, voor je het weet staat alles in de fik. Ik heb 16 kilo houtmot laten overkomen vanuit NL dus kan ff vooruit met het roken van het vlees. We simuleren gewoon een echte smoker.
Naast de gewone kaart maken mijn sous en moi elke dag een plate du jour, vandaag wordt dat eendenborst, morgen pasta met gamba’s met een saus van gamba’s, die twee zijn ook al populair. Nogmaals we moeten ze leren eten die Fransen!

Een harde werker voor wie niets teveel is. Daarnaast is hij galant, beleefd en slim. We voeren tijdens het werk lange discussies over de verschillen tussen onze landen, hij komt uit Polen.
Dat ons geslacht niet meer vermeld wordt in ons paspoort is voor hem een onbegrijpelijke move. Ik kan het niet met hem oneens zijn maar ben ondertussen zo murw gebeukt door alle onzinnige discussies, wetten en gedragingen in ons tot op het bot verwende landje dat het me niet eens was opgevallen. Wie gaat het pleasen dat er in mijn paspoort niet staat dat ik een man ben?
Op dit moment is het bij mij wel duidelijk, er zijn weinig vrouwen met zo’n grote grijze baard maar das niet altijd zo geweest. Tijdens mijn reizen ben ik ooit aangerand in Egypte door een groep mannen vanwege mijn lange blonde haar. Het was klaarlichte dag maar niemand deed wat tot, net op tijd, een groep Amerikanen mij redde. Die Egyptenaren waren er van overtuigd dat ik een vrouw was en vonden dat ze het recht hadden dat te controleren.
Mijn ervaringen wereldwijd als backpacker met autoriteiten zijn niet onverdeeld positief. Welk recht eist een groep grenswachters of de politie zich toe om mijn geslacht te controleren voordat je verder mag?

En wie kan je het aanrekenen? Is het mijn generatie die het zover heeft laten komen dat we de essentie van het leven volledig zijn kwijtgeraakt? In onderstaande video heeft de goeroe het erover hoe de wereld er 20 jaar geleden uitzag en dat waarden en normen toen verschilden met nu. Ik was 32 20 jaar geleden, ben ik schuldig?
Als ik terugkijk heeft de man gelijk. Tijdens mijn 20 jaar in de IT is de wereld radicaal veranderd waardoor we nu zo diep zijn weggezakt. Verschillen tussen mensen zijn veel groter geworden en er is naar mijn idee geen uitzicht op verlichting.
De FAO kwam 14 juli met een verontrustend rapport, honger zal alleen maar toenemen in de aankomende jaren. Willen jullie dat even tot je laten doordringen! Honger zal alleen maar toenemen! Wij zijn bezig om onze boeren, die veruit de beste producenten ter wereld zijn, kapot te maken terwijl honger zal toenemen. Mijn generatie doet dat en ik lig in een oude camper een stukkie te schrijven waarna ik weer lekker ga koken voor verwende vooral oude mensen. Het is de schuld van mijn generatie kids dat jullie in zo’n verrotte wereld leven. Sorry, het is erg confronterend dat te moeten constateren. Nu ga ik tijdens het koken maar eens bedenken wat ik er aan kan doen. Keep in Touch🙏

Van een vader die zich niet gewoon kon aanpassen en net doen of er niets aan de hand is. Kreeg en krijg ik ook best vaak te horen. “Je kan er toch niets aan doen.” “Zo zit de wereld nou eenmaal in elkaar.” “Wat maak je je druk?” En dat is misschien ook zo.
Maar elke x als ik mijn BMW voorzag van diesel bij Shell dan moest ik aan Nigeria denken waar deze oliegigant alles kapot maakt om mij van olie te voorzien. Als ik weer eens een nieuw overhemd moest hebben of sokken dan zag ik de gigantische vervuiling voor me in Indonesië en India. Btw das ook wel ongelooflijk toch? Hoe ze dat stil houden? De kledingindustrie is de tweede vervuilende industrie ter wereld na olie en gas en we horen er niets over.
En daar begon ik me dus ook steeds meer aan te ergeren, dat ik niet goed werd geïnformeerd. Dat ik alleen maar te horen krijg wat een hype is. Dat wij als domme schapen een kant opgeduwd worden en te laf zijn om af te wijken. Hoe is het mogelijk dat wij, jullie, jij die dit leest zonder je ook maar een greintje schuldig te voelen gewoon door kan leven terwijl je weet dat alles wat je doet bij draagt aan de vernietiging van de aarde? Onze hele westerse samenleving is gebaseerd op winst optimalisatie, dat gaat voor menselijkheid en redelijkheid. Bah…

Heel af en toe als je goed zoekt dan kan je er wat over vinden in de media. Tis niet echt belangrijk nieuws, er gebeurt zoveel in de wereld dat die paar armoedzaaiers die huis en haard hebben moeten verlaten niet de moeite van het vermelden waard zijn. Gek is het wel vinden jullie niet? Met al ons geld en onze kennis zijn we de afgelopen jaren dus niet in staat geweest een eerlijke verdeling van de welvaart te realiseren.
Nou tis dus helemaal niet gek! De mens is een verachtelijk en egoïstisch wezen wat alles achter zich vernietigt. En wat het erge is we doen dat in naam van God of Allah of Boeddha zolang we zelf maar niet de verantwoordelijkheid hoeven nemen. En dat deed ik wel. Of deed ik, doe ik. Niet vrijwillig hoor, mijn lichaam protesteert gewoon. Ik kreeg letterlijk buikpijn als ik naar een bank reed voor een meeting met een CIO of een Hoofd Automatisering omdat ik wist dat het 1 groot toneelspel was. Wat vinden jullie van deze uitspraken? “Ach Koert wij doen 10 miljard per jaar mijn IT budget is 200 miljoen wat maakt 20 miljoen uit?” Of “Transparantie? Koert over 4 jaar wil ik hier helemaal niet zitten dan wil ik CIO zijn in Amerika.”
En we doen allemaal mee, niemand is onschuldig. Zo triest.

Ben nu 3 weken onderweg en ik kan zeggen dat we de keuken onder de duim hebben. We zijn onze Franse vrienden BBQ aan het leren eten ipv van al die salades en dat gaat toppie. Ik heb er ondertussen een sous chef bij, werd tijd. Lunch draaien we samen een mannetje of 40 en diner nu rond de 30. Nog niet helemaal wat het moet zijn maar het begint erop te lijken. Vooral diner moet nog wat aantrekken maar met zegt dat dat na morgen ook goed gaat komen.
Morgen is een belangrijke dag, Quatorze Juillet. Heeft iets te maken met een revolutie, de bestorming van de Bastille en met hoofden die werden afgehakt. Het volk pikte het niet meer dat de koning zich te buiten ging aan allerlei excessen terwijl zij crepeerden. Nu creperen jullie nog niet in NL maar tis vrij onrustig heb ik het idee. Wie weet vieren wij over 250 jaar wel de bestorming van het torentje..
We gaan morgen een menuutje doen met huis gerookte zalm, carpaccio, entrecote’s en tonijn. Niet te moeilijk want we moeten om 23.00 klaar staan voor het vuurwerk. Ik denk dat dat wel mooi wordt zo in zo’n baai aan het water. Ik hou jullie op de hoogte!
Mochten jullie nou tijd en zin hebben tis hier erg lekker. Het weer is prachtig, er is plek zat op de camping en er wordt nog gewoon gezoend. Welkom!

Deze was aangelegd door de familie Stork omdat ze vonden dat de arbeiders recht hadden op een goede woning. Een hele mooie wijk met een park, speelplaatsen, scholen en winkels. In Eindhoven vind je ook zo’n wijk en waarschijnlijk kom je ze in meer steden tegen. Gek idee he, vinden jullie niet? Kan je je voorstellen dat Shell of Unilever huizen gaat bouwen voor hun personeel? Of IBM die in Afrika de werkers die daar al die giftige rommel uit de grond halen, om die computers aan de praat te krijgen, voorziet van een redelijk bestaan? Oracle die ipv miljarden uit te geven aan de zeilbootjes van de baas deze miljarden besteedt om de zee schoon te krijgen?
O ze doen vast aan goede doelen, voordat ik de hele wereld over me heen krijg, maar een hele wijk bouwen voor je personeel! Waar dan weer middenstanders van kunnen profiteren, juffen, meesters, dokteren en tandartsen. Das toch wat anders dan een miljoentje doneren die je daarna weer van de belastingen kan aftrekken.
Ik verkocht als AM computers of software aan banken, grote bedrijven, ziekenhuizen, gemeentes of overheid en als ik het goed deed werd ik daar riant voor beloond. Maar waar deden we het voor? 1 ding is zeker, niet voor het algemeen belang

Ik voelde me belangrijk. Tis ook best indrukwekkend om deals te mogen sluiten van miljoenen euries. Om om tafel te mogen zitten met mensen die titels op hun kaartje hebben staan waar ik het bestaan niet van wist en te reizen over de wereld om het je klanten naar de zin te maken. Verkopen heet dan geen verkopen meer maar ‘waarde toevoegen’.
Het was ook ontluisterend. Dan had ik voor miljoenen aan spullen verkocht en dan werd zo’n project halverwege gecanceld. Nieuwe manager, andere visie, geld zat. Of projecten liepen gewoon volledig de soep in, daar zijn ze bij ziekenhuizen en onze overheid erg goed in.
Ik moet bekennen, ik ben blond. Ik ging er echt vanuit dat mensen integer en bewust keuzes maakten om het bedrijf, de organisatie, de stad of het land verder te helpen. Dat ik een bijdrage leverde met mijn spullenboel om die organisaties beter te laten functioneren zodat de service die ze leveren aan de klanten, burgers of zieken optimaal is. Want daar doen we het voor toch? Je werkt bij een verzekeringsmaatschappij om verzekeringen te verkopen die mensen zekerheid geven. Bij een bank om de klant te voorzien van optimaal advies. Bij de overheid om de burger te ontlasten. Dat is toch waar we het voor doen? Althans daar ging ik van uit.

Van huis uit keken we niet naar maatschappij kritische programma’s, de VPRO was taboe, niet christelijk. Ik luisterde stiekem naar Ischa zijn radioprogramma en later ben ik zijn boeken gaan lezen. Hij was journalist en was een meester in het beledigen van mensen. Theo van Gogh kon er ook wat van, nog een held, Herman Brood, Anthony Bourdain en Jezus allemaal helden. Jezus!! Hoor ik jullie denken. Yep Jezus. Niet omdat ik geloof dat hij de zoon van God was maar wel omdat hij in staat was de gevestigde orde te trotseren. Het verhaal hoe hij de kerk schoonveegde vanwege de goddeloze handelingen die daar werden verricht is mij altijd bijgebleven. Zijn strijd tegen de Farizeeën vond ik een heroïsche en had in mijn ogen niets met geloven te maken maar alles met de mens. De schijnheiligheid, de kruiperigheid, de bangheid het geslijm, walgelijk.
Er lopen weer een hele hoop Farizeeën rond. Mensen die het beter weten, die je veroordelen om wat je zegt, doet of laat.
Toen ik een jong volwassene was mocht er veel meer kids, sorry maar het is gewoon zo. Ik begrijp totaal niet dat de vrijheid waar zo voor gevochten is nu verdwijnt. Differentiatie is de bakermat van een gezonde samenleving maar helaas verworden we tot een homogene slijmmaatschappij

Gisteren was een terugblik op gedane zaken. Het is hier lekker en ik krijg ruimte mijn ding te doen. Want werken is leuk kids, zeker als mensen in je geloven en ze je de mogelijkheid geven je creativiteit kwijt te kunnen.
Ik mocht vaak op cursus bij de verschillende bedrijven waar ik gewerkt heb. Dan zaten we weer in een te duur en groot hotel om de “7 habits of highly effective people” te bestuderen. Of een spoedcursus productkennis over een apparaat waar ik helemaal niets van wilde weten.
Ik ga jullie een geheimpje vertellen: ik heb totaal geen verstand van computers, ik kan excel niet eens openen. Een mail sturen lukt net, een PowerPoint presentatie van mij ziet er uit als een tekening van een kleuter. Ik lette ook niet zo goed op tijdens die trainingen. Dom, misschien was ik wel wat effectiever geworden als ik dat wel had gedaan. Maar om te verkopen vond ik productkennis alleen maar lastig. Naar mijn idee koopt een IT Manager geen computers omdat er zoveel power inzit, of omdat er van die mooie lampjes in branden. Hij koopt een oplossing voor een probleem en daar was ik naar op zoek. Daarnaast ging ik ervan uit dat mijn concollega dat probleem net zo goed kon oplossen. Dus moest ik zorgen dat ze mij een toffere peer vonden. Das alles…