Koert Krouwel

Mag die kouwe wind terugkomen? Tout Fryslan zit, ligt of hangt op het water met dit weer en mijn rustige steigertjes in de middle of nowhere liggen nu vol met varende Friese jeugd. Wat btw tot hele gezellige avonden kan leiden.

Gisterenavond zat mijn hele boot vol met Friese jongens en 1 Leidse dame (voor 25% Fries). 5 Hylke en Sietze’s, echte Friezen, niet gevaxxxt, altijd ruzie met de veldwachter, en altijd zwarte vegen op het gezicht van Motorolie. Toen de eerste op mijn boot stapte om even naar binnen te kijken zag hij mijn bijbel liggen en vroeg hij: “gelooft u? Ik ook, hé jongens deze man gelooft ook in God” riep hij naar zijn vrienden.

Ze brachten een biertje voor me mee, tsja uit beleefdheid heb ik ‘m maar opgedronken. Na dat biertje heb ik ze van de boot gegooid en ben gaan slapen. Zij gingen door met herrie maken met die klote buitenboordmotortjes. 1 van die jongens, 16 jaar, zit op school om binnenvaartschipper te worden. Hij vaart in een prachtig kruizertje, heeft tie helemaal zelf gekocht en opgeknapt. Hij heeft er zelfs vloerbedekking ingelegd waardoor je niet meer met je schoenen aan naar binnen mag. Dat zijn details waar ik van hou!

Ik blijf erbij, als er hoop is in dit landje dan vinden we die in Fryslan! Bij deze jongens, ze weten het alleen zelf nog niet. Ze bleven u tegen me zeggen hoe vaak ik ook zei dat dat niet nodig was. Kheb nog lang na liggen genieten van alweer een mooie dag, man wat heb ik weer zin in vandaag!

De 10 geboden worden daar heel expliciet genoemd als geboden waar je je, als eerste aan moet houden. Gestaag lees ik verder. Tis een interessant boek al wordt er erg veel in herhaald, maar goed. De eerste voorspelling rondom het bestaan van de Israëliërs is al gedaan. Dat ze vanaf het moment dat ze de Jordaan overtrekken niet voor eeuwig in het land van melk en honing zullen wonen weten we al. Dat God ze zal verspreiden over de wereld en bijna uit zal roeien staat al vast.

Een hardnekkig volk noemt God de Israëliërs. Na ze 40 jaar op de proef te hebben gesteld in de woestijn, een volk van meer dan 2 miljoen mensen, vind hij ze hardnekkig. Honger, dorst, families die verzwolgen worden door de aarde, plagen en ziektes, niets is ze in die 40 jaar bespaard gebleven. En nu trekken ze de Jordaan over terwijl Mozes ze al verteld heeft dat het tijdelijk zal zijn. Dat ze weer gestraft gaan worden, verjaagd uit hun land omdat ze zich niet aan de 10 geboden zullen houden. Tis een complexe relatie tussen God en het Joodse volk.

Het duurt nog wel ff maar ik kijk uit naar het Nieuwe Testament. Tis wat zwaar tot nu toe. Maar ik klaag niet, ben blij dat ik erin begonnen ben. Hikte er al een jaar of 40 tegenaan. Vragen gaan beantwoord worden daar ben ik zeker van. Ergens staat het geschreven. Moet het alleen lezen. Woord voor woord….

Mijn Nokia is meegegaan in de wasmachine, en wat denk je? Hij doet het nog. Hahahaha, Linn zei het al, zo’n Nokia heeft 9 levens, das zeker waar. Maar waar de Nokia het nog doet werkt het netwerkkaartje niet meer, die is geoxideerd. Mijn enige contact met de buitenwereld is ‘t autoradiootje en ik hoor net dat ene rutte een motie heeft overleeft, hahahaha, gelukkig snap ik daar niets van.

Iemand zei laatst tegen mij: “dat doe ik allemaal in mijn vrije tijd.” Het kwam uit de mond van een man waarvan ik het niet had verwacht. Ik loop daar al dagen op te kauwen. ‘Vrije tijd’ is dat tijd waarin je ‘vrij’ bent? Ben je in die andere tijd dan niet vrij? Wat ben je dan? Slaaf? Je bent toch vrij om te doen wat je wilt? Wie neemt je tijd dan van je af? Je baas? Nee volgens mij niet, volgens mij doe je dat zelf. Zijn het je eigen waanideeën die je gevangen houden in de matrix, in het systeem. Zodra je aangeeft dat je niet meer zonder iets kan, dat hoor ik namelijk heel vaak, ben je niet meer vrij. Althans dat denk ik. Na dagen erop gekauwd te hebben ben ik tot die conclusie gekomen.

Ik kan niet zonder auto, das een hele belangrijke! Je huis is natuurlijk een dingetje. Maar het kan ook je biertje zijn of de vele feestjes die bijgewoond moeten worden. Zonder telefoon is voor, ik denk, de meeste mensen ondenkbaar. Dat ding zit zo’n beetje vast geklonken aan onze hand. Bij mij was het niet anders hoor! Er is een tijd geweest dat dat ding niet eens af hoefde te gaan. Ik wist gewoon al voordat tie ging piepen dat er iemand belde. Maar ik kan zonder merk ik! En het is een beVRIJding! Probeer het eens🤠

En dan moet ik eerst naar buiten om het nieuws op te halen. Geen zin in, het nieuws is er zonder mij ook wel maar ik ben wel benieuwd. Hoe gaat dat aflopen met die dam? Die pijpleidingen? Dat wist rutte toch ook zeker? Ik kan die man niet handelen. Hoelang zitten we daar nog mee opgescheept?

En dan dat verhaal over, ‘iedere Nederlander krijgt te maken met een datalek’. Tsja, het kan aan mij liggen maar, zijn er mensen die geloven dat het internet veilig is? Ooit werkte ik in de software, security nog wel, wat een farce is dat. Geldverslindende projecten verkocht ik die geen fuck hielpen. Bezigheidstherapie voor witte boorden criminelen. Geloof me alles is verbonden met elkaar, alles ligt op straat.

Maar de Nederlander vind dat niet zo erg. Wij laten graag de gordijnen open staan zodat iedereen het nieuwe bankstel kan zien staan of de oversized tv waar we 24×7 op en voor zitten. We hebben geen geheimen, ze mogen alles van ons weten. Nou ze weten alles al van je!

Goed genoeg gefulmineerd. Laat ik weer een dag overleven! Waar gaat het leven om? Wat is de zin… Dat wij een ander idee hebben van de zin van leven dan men had in de tijden van het oude testament is een ding wat zeker is. Hoe men in die tijd met een mensenleven omsprong is niet te vergelijken met vandaag. Is er wel ‘zin van leven’? Of doet het er niets toe? Dat laatste geloof ik niet, maar wat is mijn geloof waard. Pfffff, laat ik maar wat gaan doen, kan wel wat ontspanning gebruiken. Ik kom er wel!

En ik heb er vooral zelf aan gewerkt, dat maakt het nog leuker. Wel met de professionele ondersteuning van Bart,die af en toe langs kwam, maar ben toch trots. Kheb weer een hoop geleerd!

Onder andere dat je de dieseltank nooit leeg moet varen, das het eerste puntje, als ik dat niet had gedaan dat had ik hier niet gelegen. Tis sws wennen dat veel dingen op kunnen gaan aan boord. Zo heb ik al een x geen water gehad, was de watertank leeg. Ik kook op alcohol, of bio-ethanol, dat kan ook leeg. De accu’s kunnen leeg, en ikzelf ben redelijk leeg, of op eigenlijk….

Wat het moeilijkste is, als je zoals ik leef, is aanvoelen wanneer je teveel bent. En wat het leuke is is dat ik dat kan vergelijken met een jaar of 35 geleden. Je bent tegenwoordig veel sneller teveel. En dat terwijl mensen veel meer hebben. Op zich is dat raar maar toch ook weer niet. Mensen in Nederland hebben veel nodig om gelukkig te zijn en dan blijkt het veel lastiger te zijn om te delen. Nu viel me 35 jaar geleden al op dat hoe armer de landen waren waar ik was hoe gastvrijer de mensen waren, maar in die tijd werd je hier in Nederland ook wat makkelijker toegelaten dan tegenwoordig. Das voorbij, de Nederlander zorgt goed voor zichzelf, de (r)overheid zorgt wel voor de rest, daar betalen ze belasting voor.

Nu stel ik me ook erg afhankelijk en kwetsbaar op. Een 55 jarige zou toch beter voor zichzelf moeten kunnen zorgen. Ruim 3 jaar zwerf ik nu door dit landje en wie weet is het tijd om wat anders te gaan doen. Den Nederlander blijft de aankomende maanden toch wel feesten, consumeren en goed voor zichzelf zorgen, afleiding is er genoeg.

Mijn laatste sleepie was een geweldige man die het net als ik nog nooit gedaan had en het daarom wel moet kunnen. En het is gelukt! De boot ligt waar hij moet liggen, nu aan de klus.

Handige koertje moet uit het arsenaal worden getoverd. Ooit zat tie er, kheb hem, al vroeg, aan de kant gezet. Handig zijn is leuk maar kan ook verdomd lastig zijn. Voor je het weet sta je ieder weekend ergens op een trapje om de boel op te knappen, voor mensen die je eigenlijk helemaal niet zo goed kent, maar die jouw hulp hebben ingeroepen omdat je zo handig bent. Je moet ook niet alles goed willen kunnen, al heb ik op dit moment meer aan handig zijn dan aan goed kunnen BBQ’n.

Over BBQ’n gesproken, omdat ik zo dom ben geweest geen diesel in de tank te gooien mis ik nu nog steeds mijn driepoot met vuurschaal. En dat is jammer want er wacht een haan op me. Waar ik werk, op dit moment, hebben ze een haan die blind is. Dat arme beest zit in z’n eentje in een kooitje, krijgt eten maar heeft verder niets om voor te leven. De eigenaren weten niet zo goed wat ze met het beest aan moeten, ik zie meteen een op de Q gebakken haantje, lekker!

Die haan moet ff wachten, straks op de fiets naar de watersportwinkel en hopen dat ze de filters hebben die ik nodig heb. Het gaat vast weer goed komen, kheb voor hetere vuren gestaan. En er komen nog veel hetere vuren aan…

En belangrijker! Een heel groot meer. Een vriendelijke jongeman heeft me een sleepie gegund, hij is er zelfs voor omgevaren. Mijn liftbordje heeft gewerkt! Nog 1 meer en dan zijn we waar we wezen moeten. Joepie!

Kheb pech. De boot komt geen meter meer vooruit. Natuurlijk volledig mijn eigen schuld, het motortje, de boot, zelfs Sam kan er niets aan doen, alleen ikke. Kan mezelf wel voor mijn kop slaan maar dat heeft ook zo weinig zin. Ermee dealen, iets anders zit er niet op.

Als er 1 ding belangrijk is voor een dieselmotor is het diesel. En zeker als je nog 10 liter in een jerrycan hebt staan is het vrij zielig als je stil komt te liggen vanwege geen diesel in de tank. Als je een dieseltank volledig leeg vaart dan komt er prut in de filters, veel prut. En das het geval. En aangezien ik voor gisteren niet eens wist dat er filters waren, laat staan waar, heb ik weer een hoop geleerd. En dat pikken we dan weer ff mee…

Tis alleen dat ik de boot hier niet meer aan de praat krijg. Ik heb hulp nodig en die kan ik vinden in een plaatsje hier een kilometer of wat vandaan. Dus daar moet ik heen, met de boot. Op zoek dus naar een sleepie. Het wordt weer een innoverende dag.

Ondertussen lees ik gestaag verder in Numeri. Wat een strijd is dat toch tussen God, Mozes, Aäron en het volk. Het volk mort en dan vallen Mozes en Aäron weer op hun aangezicht en dan gaat toch niet het hele volk dood maar maar een klein gedeelte. Aäron is al dood, ik ben nu bij Mozes die niet verder mee mag en dood gaat. De dood is niet een plotseling iets in het oude testament, net als het stoppen van een dieselmotor is er altijd een goede reden….

Er gaat zoveel door me heen dat ik niet in staat ben er iets van te maken. Ik kan het gaan hebben over Numeri, waar ik bijna doorheen ben, maar dat dekt de lading niet. Er gebeurt zoveel en niemand ziet het.

Sorry dit stukkie gaat niet lukken, staar nu al ruim een uur naar deze alinea maar er komt geen tekst. Morgen gat het vast weer goed komen, kheb ze gewoon ff niet op een rijtje. Maar goed dat wisten we al… Heb een mooie dag….

De zuivel krijgt er 12% bij! 12%? Heb je daar nog wat aan? Ach de gemiddelde consumerende zombie heeft het toch niet in de gaten. Ik had gisteren een mooi gesprek met een moeder van 2 dochters. We spraken over de problemen van de jeugd, hoe ongelukkig en depressief ze zijn. Hoe drugs en drankmisbruik schering en inslag is en studies niet af worden gemaakt. 1 van haar dochters verblijft, op dit moment, in Australië maar vind daar niet waar ze naar op zoek is, vertelde de moeder. Ik herhaal die zin nog een x: ‘1 van haar dochters is aan het backpacken in Australië en vind daar niet waar ze naar op zoek is.’

En toch zei deze moeder dat de jeugd tegenwoordig veel meer kansen heeft dan dat wij vroeger hadden. Kansen voor wat? Om met een goedgevulde creditcard dezelfde festivals en ‘artiesten’ te bezoeken die hier in Nederland optreden? Om samen met de andere;, waaronder, duizenden Nederlandse jongeren die backpackend door Australië trekken high en stom dronken te worden? Backpacken door Australië is geen avontuur maar een industrie, goed gereguleerd door de commercie, gefinancierd door pa en ma.

De kansen die deze moeder ziet zijn niets meer dan fantomen. Ik had vroeger veel kansen vertelde ik haar! Omdat mijn moeder thuis was toen ik jong was. Omdat ze er was als ik weer eens gevallen was of ruzie had met het buurjongetje. Dat gaf mij de kans om op ontdekking te gaan! In vertrouwen dat er altijd iemand was die er voor me was als ik haar nodig had. Volgens mij missen de jongeren dat, volgens mij missen wij dat, dat vertrouwen dat er iemand is als je het nodig hebt.

En toen kwam als vanzelf die zin weer naar boven: ‘Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert.’ Ontroeren, ontroert worden, gebeurt dat nog wel eens? Leren we dat nog? Wat een mooie zin is het toch. Dat vond die moeder ook, gelukkig….