Koert Krouwel

We zijn druk met plannen maken. We hadden nu al ergens bij Parijs moeten zijn maar das niet gelukt. En of het nog gaat lukken is nog maar de vraag. De ecluses in la douce France schijnen er nog erger aan toe te zijn dan hier in Belgique, we zijn druk met te bedenken hoe nu verder!

Niet dat de motor het al doet, ik weet dat ik dit niet moet zeggen maar man man wat een volk. Ooit ben ik voor Compaq Computers verantwoordelijk geweest voor de Fortis Bank, misschien kennen mensen dat bankje nog wel. Het hoofdkantoor van de Fortis Bank zat in Brussel en daar moest ik vaak heen voor besprekingen met zichzelf belangrijk vindende personen. Ik kan me een mail herinneren van de Belgische CIO om ons te laten weten naar welk restaurant hij wilde voor de lunch en over welke onderwerpen we het gingen hebben. Knettergek die gasten.

En het is niet dat ze het slecht bedoelen, zo werkt het hier nou eenmaal. A demain, alles komt A demain. Maar helaas gebeurt er dan ook niets. Wat alles weer goed maakt zijn die lunches of gewoon boodschappen doen in een supermarkt, wat een feest! In de Carrefour, hier in een buitenwijk van Namur staat gewoon een kreeftenbak met verse kreeft. Een kaasafdeling waar je u tegen zegt en vlees, aaaaahhhh zoveel prachtige hammen, patés en andere charcuterie, geweldig! Gelukkig hebben we er het geld niet voor anders was ik zo weer 115 kilo.

De aankomende 2 dagen moeten we onze plannen gaan opmaken want het wordt kouder ‘s nachts en op een gegeven moment gaan ze hier de boel afsluiten. In de kajuit is het heerlijk warm trouwens, we hebben een kacheltje aan boord maar tot nu toe gebruiken we alleen maar een olielampje en die geeft meer dan genoeg warmte om de boel lekker op temperatuur te houden. Change of plans, ook wel weer leuk, benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen…

Verder kunnen varen zou heel erg fijn zijn maar de motor doet het, helaas, nog steeds niet (niemand langs geweest gisteren) en de sluis is, zoals gezegd, nog steeds kapot. Dus we kunnen sws geen kant op. Tis niet dat we ons vervelen, er is genoeg te doen aan boord en we praten en lezen veel, heel veel.

Veel van die gesprekken gaan over wat ik lees in de Bijbel of wat zij leest in….. Alan Watts. Soms leest ze me een stukkie voor of andersom. Eigenlijk komt het vaak op hetzelfde neer alleen vind Linn dat de Bijbeltaal zo moeilijk is, nou sorry hoor, alsof Alan Watts in Jip en Janneke taal schrijft. Tis echt leuk om zo van elkaar te leren en elkaars inzichten te delen, maar een beetje afleiding door langs nieuwe plaatsen te varen zou leuk zijn.

We zijn gisteren naar een wasserette geweest, de boot ruikt weer naar bloemetjes. Op de terugweg was de bus zo vol dat het echt onverantwoord was maar niemand die er mee zat. De buschauffeur scheurt gewoon met een rotvaart langs de rotondes alsof ie alleen in de bus zit, de passagiers zoeken het maar uit. Vooral voor Sam is dat niet echt leuk al geeft tie geen kik. Wat ons ook opvalt is dat je zoveel zwerfvuil tegenkomt, dat begon al een beetje in Limburg maar hier is het nog erger. Van alles kom je tegen in het water, gisteren bv kamerplanten, maar vooral veel plastic flessen, bierblikjes en schildpadden, toch een raar fenomeen.

Nieuwe kansen vandaag! We willen verder, maar hoe is nog de vraag. Dat het motortje het weer gaat doen daar ben ik wel van overtuigd maar of die sluizen nog wel mee gaan werken? Het plan is om werk te vinden ergens in de bergen of aan de kust en dan wil Linn in het voorjaar richting Santiago de Compostela lopen. Ik wil graag bij de Katharen op bezoek. Ach, dat zijn de plannen, die zijn altijd aan te passen. Alles zal gaan zoals het gaat, het leven zit vol verrassingen…

Het werkt allemaal net iets anders in België. Google geeft aan dat de Carrefour op zondag open is maar wat denk je? Dicht. En wie heeft er in de rest van de wereld altijd gelijk? Juist.

Vanaf de plek waar we liggen rijd 1 bus per uur naar Namur, vol die bus, vol, das niet normaal. En niet 1x, neeeeeee elk uur zit die bus stampvol, waarom niet 2 per uur? Omdat het zo niet werkt in België, punt.

En dan de ecluse, voor de niet Franssprekende onder ons, de sluis. Die gaat niet vandaag open maar, volgens de sluizensite donderdag. Al hoorde ik dat dat ook maar afwachten is. Er liggen ondertussen ruim 20 vrachtschepen voor die sluis, das toch best veel. Maar er schijnt geen echte noodzaak te zijn om dat ding te fixen, raar toch?

Niet dat we ons druk maken. Lukt plan A niet dan moeten we over naar plan B en anders doen we C. Al zijn we wel een beetje klaar met dat geschommel hier in die nepsluis. Nu zijn we er nog niet uit wat plan B precies is maar dat zijn zorgen voor morgen en ik heb net geleerd dat we aan de zorgen van vandaag wel genoeg hebben. Dus laten we ons concentreren op de motor en zorgen dat die het weer gaat doen.

.

Als er nu iemand in staat zou zijn het Allernieuwste Testament te schrijven waar zouden ze dan beginnen? Zouden we er al in zitten? Jezus spreekt veel over Zijn terugkomst in Mattheus en Marcus, zouden we toe zijn aan Zijn komst? Niemand weet het, maar we moeten scherp zijn zegt Hij, waakzaam en ontvankelijk.

De uitleg over de vergelijking van de zaaier en het zaad wat hij uitstrooit vond ik in Marcus het duidelijkst terug, tot nu toe dan. Vooral het zaad wat verstikt wordt door distels en ander onkruid. Deze vergelijking had ik vaker gehoord, maar nooit goed begrepen blijkt nu. Ik dacht altijd dat dat zaad verstikt werd door het onkruid en dat ik het onkruid moet zien als de onderdrukkers, de vijanden, maar Marcus verteld me iets heel anders. Het onkruid is de media, de politiek, de tamtam van de ongelovigen. Het onkruid is waar ik het al jaren over heb, de leugens waarop onze ‘samenleving’ is gebaseerd. Niet al het graan zal verstikt worden door deze leugens maar de meeste zaadjes zullen de moed niet hebben om te zoeken naar de waarheid waardoor deze verstikken in de leugens. Daar komt geen onderdrukker bij kijken, geen vijand hoeft het zwaard te trekken, het is onze eigen angst die ons verhinderd te groeien.

En het is verbazend hoe snel we ons laten verstikken. Binnen een paar dagen werd Jezus bejubeld en daarna aan het kruis gehangen. Door dezelfde mensen, dezelfde menigte, er is echt niets veranderd. Poooooooooeeeeeeeeeeehhhhhh wat vind ik dit lastig, wat moet ik doen! Vertel het mij Heer!

Niet dat ik iets ben of iets verwacht maar mezelf te laten verstikken dat gaat ‘m niet worden. Althans dat hoop ik. Petrus was ook vastbesloten maar voor de haan kraaide had hij Hem al drie x verloochend. We worden overspoeld met leugens, onwaarheden, angst, illusies en valse profeten. Met onkruid. Help mij Heer.

Al zijn er genoeg zaken waarover we ons kunnen opwinden. Gaan we niet doen, no stress.

Wat geniet ik van het Nieuwe Testament, en wat lees ik een hoop nieuwe dingen. Die Johannes de Doper, hij komt er in Mattheus wat karig vanaf maar wat er wel staat is dat hij een reïncarnatie was van Elia, dat staat er gewoon, letterlijk. Ik vind het sws heerlijk al die verwijzingen naar het Oude Testament en wat is het dan handig dat je er net doorheen bent. Vooral Jeremia wordt veel aangehaald, mijn favoriete profeet!

Maandag komen de mannen weer naar de motor kijken, als het goed is. Tis ze afgelopen week niet gelukt. Gelukkig hebben we geen haast al is het nu al wel de vraag of we Zuid-Frankrijk gaan halen. Steeds meer berichten komen langs via de Franse “Welke sluizen werken wel en welke niet site”, dat er meer niet werken dan wel en ze hebben er veel, sluizen dan. De enige weg naar de middellandse zee die nog een beetje open is gaat via Parijs, dat vind Linn ontzettend leuk, ik denk er het mijne van. Heb het niet meer zo op steden al is een ritje door Parijs natuurlijk onvergetelijk. Maar wat ik zeg of we dat gaan halen is nog maar de vraag, althans met de Mithrandir.

Er zijn vast meer wegen naar het Zuiden, maar voor nu gaan we ervan uit dat we er komen. Voor ons liggen nog een paar boten die erheen willen en die geven nog niet op, wij dus ook niet. Eerst de motor weer ff aan de praat krijgen, no stress….

Of we geen zin hadden ons te douchen. De dag ervoor had ik net met Linn besproken dat douchen misschien wel een keertje handig is, dat gepoedel bij het kraantje met een washandje houd op een gegeven moment wel op. Ik zat er zelfs al over te denken om hier ff onder de koude kraan te gaan staan op de steiger. Er hangt een tuinslang waarmee je de watertank van de boot kan vullen en daar kan je je vast ook wel mee wassen, al is dat wel koud water natuurlijk, en daar ben ik niet zo van. Daarnaast sta je midden op de steiger, en niet dat er veel mensen langs komen maar je zal net zien.

Maar dat hoeft dus niet meer! We hebben nu de sleutel van het verenigingsgebouwtje en kunnen gewoon gaan douchen. Alleen maar omdat ik erom gevraagd heb.

Dat het zo werkt staat in het Nieuwe Testament. Ik ben er eindelijk, wat een verademing! Weet je wat het is, je kan niet ff doorlezen bij al die verhalen van die profeten. Na 1 bladzijde heb je al genoeg ellende gelezen om er een week zoet mee te zijn. Je kan niet eerst Amos lezen en dan meteen doorstoten naar Jonas, dat lukte mij gewoon niet. Na 1 zo’n profeet zat ik vol, propvol.

Maar ik ben er dus klaar mee en ben begonnen aan Het Nieuwe Testament en hoppa vanaf de eerste woorden zit ik er helemaal in! Alles klopt lijkt het wel. Mattheus 6, man wat een genot om te lezen, heerlijk! Kheb het voorgelezen aan Linn, kijk daar komt onze douche vandaan! Alles is er al, je hoeft er alleen maar om te vragen. Die laatste zinnen van Mattheus 6, geweldig! En dan ben ik pas net begonnen, dit gaat nog wel een tijdje door, ik ben een blij man!

Hoe kan het dat wij ons leven laten beheersen door angst terwijl er niets is om bang voor te zijn. Dat we ons oorlogen in laten sturen, anderen kwetsen om er zelf beter van te worden al is het onbewust, bereid zijn weg te kijken, ons bewust laten verleiden om kwaad te doen alleen maar omdat we bang zijn voor morgen. Hij weet precies wat we nodig hebben, dat staat geschreven en dat ervaar ik elke dag. Er is echt geen reden bang te zijn voor morgen, als ik vandaag maar zorg dat ik er goed in zit en goed doe. En dat schreef Mattheus een jaartje of 2000 geleden dus al….

Delen liggen nu bij een revisie bedrijf in de hoop dat die er nog wat van kunnen maken. We liggen moederziel alleen in een piepklein haventje in een piepklein plaatsje waar dan wel weer een bootmotoren bedrijfje zit, 50 meter van de boot, schiet mij maar lek.

Trouwens verder varen is sws niet mogelijk, ze zijn verderop een sluis aan het repareren. Voor ons liggen een paar Nederlanders die op weg zijn naar ZF, net als wij, en die laten via fakebook weten wat de mogelijkheden zijn om door te varen. Die sluis zou deze week klaar zijn maar dat is schijnbaar niet gelukt en nu duurt het wat langer. Nu zijn er in het totaal 6 kanalen die naar 1 plaatsje leiden, vanaf hier, waarna je vanaf dat plaatsje helemaal omlaag kan via de Rhône. Maar al die kanalen zijn op dit moment niet te bevaren, waar heb je die dingen dan voor?

Maar dat wij hier liggen is dan weer wel heel gunstig! Wij liggen gratis, met stroom en water en een motorenrevisie bedrijfje op loopafstand terwijl ze verderop, in de haven, voor 18 euro per nacht liggen. Das een hoop geld wat we waarschijnlijk wel nodig gaan hebben voor de reparatie van de motor. Laten we hopen dat dat meevalt.

Ik heb uitgerekend dat ons motortje de afgelopen 3 weken meer heeft gelopen dan in de 10 jaar daarvoor, wie weet heeft dat er wat mee te maken. Toch heb ik er alle vertrouwen in dat tie het weer gaat doen, alles gaat zoals het moet gaan, niets is toeval, alles is voorbestemd. Zo komen China, Japan en Zuid-Korea volgende week bij elkaar, in hun eerste officiële ontmoeting sinds WW2, om de situatie in de wereld door te nemen. Japan en Zuid-Korea zijn van plan een beetje afstand te nemen van het catastrofale beleid van die zombie die ze president noemen in de VS. Het enige wat de zombie-president doet is nog meer geld bijdrukken om de façade waarin wij leven in stand te houden. Geloof me dat gaat fout, heel erg fout. En dat gaat niet zolang meer duren.

Er vinden flinke discussies plaats over van alles en nog wat. En der zijn ergerpuntjes, vooral aan mij🤠. Das natuurlijk ook niet te vermijden, veel gekker kan je ze niet krijgen!

Waar Linn de meeste moeite mee heeft is mijn gewroet in het dagelijkse nieuws. Voor Linn is het allemaal afleiding en moeten we ons juist op wat er van binnen gebeurt richten. Daar heeft ze natuurlijk een punt, maar man wat is dat lastig.

Nu ben ik weer van mening dat Linn erg veel op social media zit en dat vind ze zelf ook wel, maar tis zo lastig om niet te kijken, en als iemand dat begrijpt ben ik het wel. Tis dus een beetje de pot verwijd de ketel maar we zien beiden de noodzaak om er iets aan te doen. Linn heeft gelijk als ze zegt dat het nieuws alleen maar over de extremen gaat. De accenten worden zo gelegd dat er wel verdeeldheid gezaaid moet worden. En dat terwijl de mensen zelf, althans degene die wij ontmoeten, alleen maar behulpzaam zijn en proberen, zo goed en zo kwaad als het gaat, voor elkaar te zorgen. Oorlogen starten niet onder de gewone werkende mens, oorlogen ontstaan omdat over het paard getilde wereldleiders volledig los zijn geslagen van de werkelijkheid. En omdat wij, het klootjesvolk bang zijn te verliezen wat we denken te hebben laten we ons verleiden om mee te gaan in de hetze die deze mafkezen creëren.

En zo gaat het al eeuwen, wat zeg ik duizenden jaren. Het verhaal van Jonas wees me daar weer op. Het gemak waarmee het gewone volk meegaat in wat de machthebbers willen is voor mij een raadsel, draait het leven echt alleen maar om het behouden van wat we denken te hebben? Nee, Linn en ik denken van niet.

Alles is verworden tot een financiële kwestie, alles draait om geld en macht. Ons wordt verteld dat we een carrière moeten nastreven en financieel gewin en dat alles daarvoor geoorloofd is terwijl geluk niet zit in geld of status. Maar goed, zelfs na al die duizenden jaren en al die boeken die erover geschreven zijn zitten we nu in de grootste hoax die ooit op aarde is gecreëerd. Meer naar binnen daar liggen de antwoorden, lastig hoor…

We genoten voor het eerst deze trip van een kopje koffie en een kopje thee op een terrasje in het altijd gezellige Huy. We waren vroeg vertrokken, want zoals gezegd lagen we op een zeer onhandige plek als het gaat om Sam. Tegenover het cafeetje, waar we zaten, was een sandwich shop, we hadden nog niet gegeten dus waarom niet? Een half stokbrood belegd met ham en kaas kost daar namelijk 3,50, die met zalm, tomaat, sla en een heerlijke sausje is 4,50. Linn had zin in nog een kop koffie verkeerd dus moesten we toen we weggingen 2 koppen koffie verkeerd en een thee afrekenen, €6,40.

Gelukkig gaat het hartstikke goed in Nederland, volgens rutte, en kunnen we het betalen, niets aan het handje, ga zo door! Of wij nog lang doorgaan is nog maar de vraag. De motor doet nog steeds wat raar af en toe. Er zit een hoop prut in schijnbaar en dan slaat tie af en toe af. Das niet handig in een sluis of als je wilt aanleggen. We hebben mazzel dat het niet druk is zodat we niet al teveel opvallen. Ik heb de boot al meerdere keren moeten afremmen via mijn landvast. Best spannend maar niet handig.

Toch heb ik er alle vertrouwen in dat we er komen, waar precies is alleen nog niet zeker. Het voelt gewoon goed! We zijn onderweg en we hebben het naar ons zin, dat is het belangrijkste, toch?

En daarvoor bid ik sinds een maand of 4/5 weer, dat heb ik overgehouden aan dat dorpje in Fryslan. Maar gisteren viel ik, nadat ik God had bedankt voor weer een geweldige dag, meteen als een blok in slaap, Ik had het denk ik nodig, het zijn best inspannende dagen.

Gisteren zei ik tegen Linn dat het tijd wordt dat ze ook verantwoordelijkheid ergens voor neemt. Tis tot nu toe zo dat als ik tegen haar zeg: “joh de motor doet het niet wat zullen we doen, links of rechts af?” Zij zegt: “ Ja dat weet ik niet hoor, kies jij maar.” En zo gaat het ook bij het navigeren, “Er wordt gezegd dat we niet over de Maas kunnen, wat zullen we doen Linn?” “Weet ik niet hoor, kies jij maar.” En de uitdaging is dat ik het meestal ook niet weet.

Dus dat zij het bij mij laat liggen snap ik ook wel, wat heb je eraan om iets te zeggen als je geen idee hebt waar je over lult. Nou is dat mijn hele leven al mijn specialiteit geweest, lullen over zaken waar ik totaal geen verstand van heb, dus varen we met goede moed verder!

We liggen nu ergens aan een kaai waar we eigenlijk niet het land op kunnen maar we doen het toch. Tis ff klimmen, en Sam vind dat helemaal niets, maar het lukt. Tis tenslotte zijn schuld, hij wilde van de boot. Na een uurtje of 3/4 heeft tie het wel gehad en wil hij ff aan de urine van andere honden snuffelen en eroverheen pissen. Dus dan gaan we aan land, koste wat kost. En het is hier heel mooi, tis overal heel mooi trouwens, we boffen maar, dus zijn we blijven liggen.

Het ziet er naar uit dat we een heel andere route moeten varen dan ik graag zou willen, maar daar zal wel een reden voor zijn. Laten we maar gewoon doorvaren en ervaren wat er komen gaat, we hebben er toch geen verstand van.

PS, Linn is het niet eens met dit stukkie, zij zegt dat ik toch niets doe met haar wijze raad. We gaan er over in debat.