Categorie: Niet gecategoriseerd

Zijn jullie het daar mee eens? Dat stuk ellende, wat zich premier noemt, heeft gisterenavond officieel de oorlog verklaard aan Rusland, want het is ook jullie oorlog, hij vind dat wij het daarover eens moeten zijn. Dat stuk vreten, die walgelijke, in en in trieste galbak, deze marionet van de NWO ritstelt ons land de derde Wereldoorlog binnen en wil daar jullie akkoord voor. Net als voor het slopen van onze boeren, voor het dragen van niet medische mondvodden, voor het op slot gooien van de samenleving, voor het onbetaalbaar maken van jullie leven door 25 miljard aan een hoax te verspillen, het is JULLIE probleem, en dat gaan JULLIE voelen.

Verdomme, ik laat me weer op de kast jagen. Das precies wat ze willen. Het is zo’n doortrapt spelletje, dat moet je ze nageven. Tsja ze zijn er dan ook al tig jaar mee bezig, tis niet dat ze het vandaag verzinnen. Alle scenario’s liggen klaar, het is aan ons ze naar de prullenbak te verwijzen.

Dat gaat natuurlijk niet gebeuren, ouders zullen bereid zijn hun kinderen op te offeren voor het algemeen belang. Ik heb het de afgelopen jaren al vaker gezegd, het gaat om jullie kids. Jullie vrijheid, jullie leven. Blindelings loopt de massa in de val om maar niet te verliezen wat ze denken te hebben, makke, domme, bange schapen verslaafd aan jarenlange luxe. Walgelijk, bah nou wordt ik weer boos…

We hebben nog een paar weken om elkaar op te zoeken, netwerken aan te leggen, na te denken over hoe en wat we moeten verdedigen, om te verbinden. Het gaat nu heel hard. powell heeft al aangegeven dat ze, om de dollar te redden, een nieuw redmiddel gaan inzetten, lagarde zegt dat ze de inflatie gaat bestrijden met een nieuwe tool. Het is nu aan ons! Lockdowns, mondvodden, lege schappen, onbetaalbare prijzen, voedselschaarste, geen elektriciteit, geen gas staat ons in de aankomende maanden te wachten. En dan komen powell en lagarde met hun nieuwe tool! Een social credit system.

28 juni wil ik het weer een x proberen, misschien komen jullie dit x wel. We gaan het hebben over de rode of de groene pil, over vrijheid, over wat we moeten doen om jullie van een toekomst te voorzien. 28 juni, wie komt?

“De economische crisis die gaat volgen zal erger zijn dan die in de jaren dertig (Morgan Stanley). Hoeveel doden, oorlog en ellende het gaat opleveren is onbekend maar opa en oma leven iig nog een paar jaar langer”.

En nu is het zover. Alles om ons heen dondert in elkaar. Ik heb me voorgenomen er niet meer over te schrijven, daar zijn nu genoeg bronnen voor. Toch wil ik de paar mensen die mijn stukkies lezen nog 1x waarschuwen. Zeker als je in de Randstad, in een flat, woont, als je volledig afhankelijk bent van supermarkten en voor je verwarming en stroom van de nutsvoorzieningen. We staan pas aan het begin van de depressie! Bereid je voor, verbind jezelf met mensen op het platteland. Zoek naar alternatieven om je huis te verwarmen, wist je dat 2 of 3 waxinelichtjes onder een bloempot zorgt voor heel veel warmte. Een waxinelichtje geeft maar iets van 10% licht, de rest van zijn energie is warmte, een roodstenen bloempot wordt daar hartstikke heet van, een perfecte kachel! Maar dan moet je wel genoeg waxinelichtjes hebben. Een winter kan lang duren.

Ik geloof dat we in een transitie fase zitten. Dat wij aan de vooravond staan van een nieuwe tijd. Het gaat er nu om of je bereid bent eerlijk te zijn tegen jezelf. In ons zit de oplossing en deze zal overwinnen maar dat zal niet makkelijk zijn. Bereid je zowel geestelijk als praktisch voor, we hebben nog een week of 4, misschien 6. Knuffel een boom, zoek een hommel op en ga ermee in gesprek, koop een paar kilo rijst extra. En verbind! Heb elkaar lief….

Het “nieuwe” normaal is even los gelaten, daar is nog geen consensus over. Het oude normaal kennen we nog van een kleine 3 jaar geleden, daar willen veel mensen naar terug. Ik niet kids, natuurlijk zou ik veel liever weer met jullie in 1 huis wonen en samen op vakantie gaan en jullie verjaardagen samen vieren maar ik wil niet meer terug naar het normaal van die tijd, het was namelijk verre van normaal.

Wat is normaal? 4x per jaar op vakantie? Boontjes, in de supermarkt, uit Ethiopië? Is een lifestylecoach normaal? Een ademcoach? Mannen die kinderen baren, een tweede of derde huis?

Honger in Afrika! Das mijn hele leven al normaal. En dat Nederland de grootste kinderporno producent ter wereld is, das normaal, we laten het tenslotte al decennia toe! Dat China het niet zo nauw neemt met mensenrechten, dat Nederland gif verwerkt in stookolie, dat we uit naam van de democratie staatshoofden vermoorden vanwege een grove leugen, dat is allemaal normaal.

De grote uitdaging gaat worden hoe we het normaal opnieuw gaan uitvinden. Of het sws nog mogelijk is “normaal” te leven. Das wel een leuk onderwerp! Wat is normaal? Leven zoals ik nu doe is in de ogen van veel mensen absoluut niet normaal. Terwijl er eeuwenlang op die manier geleefd is. Is geloven in natuurgeesten normaal? In een goed en een kwaad? Is geloven dat vertrouwen genoeg is, om normaal te kunnen leven, normaal?

Het “nieuwe” normaal is even los gelaten, daar is nog geen consensus over. Het oude normaal kennen we nog van een kleine 3 jaar geleden, daar willen veel mensen naar terug. Ik niet kids, natuurlijk zou ik veel liever weer met jullie in 1 huis wonen en samen op vakantie gaan en jullie verjaardagen samen vieren maar ik wil niet meer terug naar het normaal van die tijd, het was namelijk verre van normaal.

Wat is normaal? 4x per jaar op vakantie? Boontjes, in de supermarkt, uit Ethiopië? Is een lifestylecoach normaal? Een ademcoach? Mannen die kinderen baren, een tweede of derde huis?

Honger in Afrika! Das mijn hele leven al normaal. En dat Nederland de grootste kinderporno producent ter wereld is, das normaal, we laten het tenslotte al decennia toe! Dat China het niet zo nauw neemt met mensenrechten, dat Nederland gif verwerkt in stookolie, dat we uit naam van de democratie staatshoofden vermoorden vanwege een grove leugen, dat is allemaal normaal.

De grote uitdaging gaat worden hoe we het normaal opnieuw gaan uitvinden. Of het sws nog mogelijk is “normaal” te leven. Das wel een leuk onderwerp! Wat is normaal? Leven zoals ik nu doe is in de ogen van veel mensen absoluut niet normaal. Terwijl er eeuwenlang op die manier geleefd is. Is geloven in natuurgeesten normaal? In een goed en een kwaad? Is geloven dat vertrouwen genoeg is, om normaal te kunnen leven, normaal?

Zo ook gisterenavond. Zij heeft een volkstuintje hier iets verderop en zit met dezelfde problemen als waar ik tegenop loop, slakken. Vol verdriet vertelde ik haar over mijn komkommerplantjes die ik zorgvuldig had opgekweekt in de kas waarna ze binnen 1 nacht met wortel en al zijn opgeknaagt, door deze monsters, toen ik ze buiten had neergezet. Het maakt niet uit hoeveel ik er, voor de avond valt, opraap en in de sloot flikker, de volgende ochtend is het een slagveld! Grrrrrrrr

Al snel kwam Mohamed erbij staan, Mohamed heeft daar ook een tuintje. In het zonnetje bespraken we de stand van zaken rondom onze tuintjes en de toestand in de wereld. Een mooi gezelschap, een gelovige Surinaamse dame, Mohamed, een gelovig moslim, en ik.

Het was een fijn gesprek, ondanks onze totaal verschillende achtergronden was het een feest der herkenning! Waar ik, als ik met autochtone Nederlanders praat, al snel verzand in een welles nietes spelletje over trivialiteiten als geld of politiek, speelden die onderwerpen hier geen rol. Dat het een zooitje is en dat dit allemaal gepland is, daar waren we het wel over eens, das niet zo moeilijk. En of het 1 nu waar is of misschien ietwat overdreven dat maakt geen moer uit. Nee ons gesprek ging al snel over ons vertrouwen in God, in Zijn schepping en of wij in staat zijn ons werkelijk over te geven aan Zijn almachtige goedheid. Wat een mooi einde van een mooie dag, wat een feest om hier te mogen zijn!

De afgelopen jaren heb ik regelmatig een oproep gedaan om samen te komen maar tot nu toe kwam er nooit iemand opdagen. Twee jaar lang schrijf ik al dat er een alternatief moet komen, dat we moeten bouwen ipv breken. Dat is lastig! Dat begrijp ik ook wel! Tis veel makkelijker tegen iets te zijn dan vóór het bijna onmogelijke. Mensen zijn tegen de kabinetsplannen, tegen de oorlog, tegen de maatregelen, tegen het wef of tegen rutte. Maar wij zijn het die zorgen dat die kabinetsplannen, die oorlog en die maatregelen gefinancierd worden, wij zijn het die die man daar al ruim 10 jaar laten zitten. Zouden er dit x mensen langskomen? Om te praten over een alternatief?

Laten we het hopen! We zijn al rijkelijk laat. We staan aan de vooravond van de moeder aller crisissen. Zelfs die van de jaren dertig verbleekt bij wat ons te wachten staat. Sorry kids, ik kan het niet mooier maken, maar bedenk 1 ding! Je maakt dat toch maar weer ff mee, das niet voor niets.

Al vaker heb ik geschreven over het bouwen van een alternatief. Door bv de Oostvaardersplassen te kraken of de hoge Veluwe. Ik ben zelfs nog bezig geweest met een eiland, man dat was nog bijna gelukt ook! Het gaat erom dat we zorgen dat er een doel is, dat we een horizon scheppen waar we achter kunnen staan. Dat we erin gaan geloven dat wij als mensheid niet voorbestemd zijn om als cyborgs aan het www te worden gekoppeld. Dat wij gaan geloven dat dat ook niet hoeft. Dat wij VRIJE mensen zijn.

Geloven of weten? Daar moeten we achter zien te komen. Voor mij staat het vast dat wij als mensheid al ruim 2000 jaar zijn voorgelogen. Gisteren mocht ik luisteren naar weer eens een geweldige podcast van Karen Hamaker Zondag, waarin ze haarscherp onze dwaling blootlegt. Want daar begint onze vrijheid, dat we ons herinneren wie we zijn en gaan bouwen aan een alternatief.

Het regent hier maar de zon schijnt ook. Tis zo’n “ik weet niet wat ik precies wil” weertje. Past goed bij mijn stemming, ik weet het ook niet meer.

Sam wel, die wil gewoon uit, struinen door het hoge gras op zoek naar luchies. Luchies waar hij dan ff overheen kan pissen om zijn aanwezigheid te markeren, hier was ik! Hoe meer luchies, hoe meer plasjes, wat een heerlijk leven.

Misschien moet ik een voorbeeld aan hem gaan nemen en wat actiever zijn in het verspreiden van mijn luchie. Of misschien juist niet, moet ik nog verder wegkruipen in het niets. Das het grote dilemma, ik weet het gewoon ff niet. Tis mijn eigen schuld, ik durf niet te kiezen. Mmmmm misschien is kiezen niet het juiste woord, ach, wat maakt het uit, ik weet helemaal niets meer.

Om mij heen speelt zich een surreëel schouwspel af van mensen die zich eindeloos aan het vermaken zijn. Afgelopen weekend barste uit elkaar van de festiviteiten. Ik hoorde iemand zeggen dat ze, zodra er maar een mogelijkheid is, het vliegtuig pakken naar een warm exotisch land. We studeren om “lifestyle coach”, “ademgoerroe”, “personal trainer” of “inlevend organisatieveranderaar” te worden. Terwijl in mijn ogen kaasboer, schoenmaker of putjesschepper, zeker gezien de aankomende recessie, een veel nuttigere carrière is. Het duizelt me, zien ze het nou echt niet?

Vandaag maar een beetje opkrabbelen. Ik ben niet ziek maar voel me de hele week al niet echt happy. Een onbestendig gevoel blijft me dwars zitten, alsof je ergens op zit te wachten waar je niet op wilt wachten maar waarvan je weet dat je het niet kan ontlopen. En dat je dat dan als smoesje gebruikt om je klote te voelen en in je bed te gaan liggen met de dekens over je hoofd. Daar moet ik vandaag mee ophouden, tis mooi geweest, ik wil me weer zorgeloos voelen.

Tis misschien ook niet zo gek, op een gegeven moment gaat het onder je huid zitten. Altijd maar jezelf inhouden, niet uitspreken wat je echt denkt, nooit een begrijpend oor naast je, tis vermoeiend. Wat me het meest pijn doet op dit moment is al die ontwijkende antwoorden die ik krijg. Kijk, een jaar geleden werd ik gewoon voor gek versleten, dat was lekker makkelijk. Die rol paste me prima! Maar nu krijg ik steeds vaker een ontwijkend antwoord, of lopen mensen bij me weg. Ze zien het wel maar weigeren er consequenties uit te trekken, “daar kunnen wij toch niets aan doen,” is het standaard antwoord.

Maar nou ben ik dus ook weer een lafaard door mezelf hierdoor te laten beïnvloeden. Dat heeft geen enkel nut. Er is meer dan genoeg te doen, zowel geestelijk als lichamelijk zijn er bergen werk te verzetten. Ik moet mezelf er toe gaan zetten. Laten zien dat we er wat aan kunnen doen.

Ik moet eerlijk zijn, het kost me moeite. Het kost me moeite de juiste woorden te vinden, het kost me moeite aan de slag te gaan. Al een paar dagen. Ik weet wat ik moet moet gaan doen maar ik kan me er nog niet toe zetten. Toch moet ik mezelf bij de kloten gaan pakken, der is niet zoveel tijd meer.

Wordt een koe een museumstuk? Een boerderij iets van vervlogen dagen in Tristate City? Ik moet daar niet mee bezig zijn. Hoe verleidelijk het ook is te blijven steken in wat was, vast te houden aan wat moet veranderen of bang te zijn voor wat niet is, ik moet het niet doen. Er liggen zoveel prachtige kansen voor me, als ik maar blijf vertrouwen. Wat zeg ik! Als ik maar leer nog meer te gaan vertrouwen.

Gelukkig heb ik nog even, een maandje of 2. Die kunnen we goed gebruiken voor de nieuwe plannetjes. Voor het opkrikken van het vertrouwen. Voor het loslaten van mijn ego, het accepteren van wat is. Spannende tijden, ik heb er zin an…

Het heb ff geduurd maar tis me gelukt. De iPhone heeft er geen zin meer an, althans niet in wat ik wil. Dat ding leid een eigen leven, springt van app naar app of begint spontaan een mail te sturen. Das niet handig als je een stukkie wilt schrijven. Nu schrijf ik hem op een laptop, eindelijk. Dat ding had namelijk wat tijd nodig om niet door mij gevraagde rommel te instaleren. Zo zie ik nu in de onderste regel ‘het weer’ ,15℃ Bewolkt, staat er. Daar heb ik helemaal niet om gevraagd. Daar zit ik helemaal niet op te wachten. Maar mezelf er te druk om maken heeft totaal geen zin, laat ik mijn stukkie maar eens gaan schrijven…

Tis een feestelijke tijd. Het voortgezet onderwijs is voorbij! En hoe, wat een cijfers lieverd, ik ben hartstikke trots… Nu op naar je volgende avontuur, zorg iig dat je een hoop lol gaat maken kerel, de rest komt vanzelf.

Ik wordt continu gestoord, dit werkt niet. Kan me niet goed concentreren op waar ik mee bezig ben. Morgen weer nieuwe kansen, een nieuw stukkie. Laten we hopen dat de laptop nu alle updates heeft gehad, zodat ik meteen kan beginnen. Fijne dag, geniet ervan…