Auteur: koertk

Geweldig om zo’n hele dag bezig te zijn met Vuur en Vleesch. Heerlijk! En nu gaan we naar de tweede lockdown, naar soldaten in de straten en verdere inperking van onze vrijheid. En het gebeurt voor onze ogen en het meerendeel van de mensen vindt het prima want het is om een virus tegen te gaan. Ik kan hier nu voor de zoveelste x een tirade gaan houden over de stomheid van de mens maar das al zo vaak gedaan laat ik dat maar niet doen.
Wat mij opvalt is dat ik steeds harder aangepakt wordt door middelbare blanke mannetjes met goede banen, das raar hè? Het zijn deze mannetjes, vaak oud-collega’s, klanten of zakenrelaties, die mij op allerlei manieren willen overtuigen dat ik van alles fout doe. Ze vallen me aan op mijn stukkies, mijn ideeën en mijn uitspraken. Ik vraag me dan af hoe dat in het hoofd van zo’n mannetje gaat. En aangezien ik er zelf ook 1’tje ben is dat niet zo moeilijk.
Ik ben ervan overtuigd dat ze beginnen met het idee van laat ik die Koert ff helpen met wat wijze raad, daar heeft hij wat aan. Niet kijken naar de behoefte maar vanuit je eigen bekrompen denkwijze reageren. Paternalistisch gedrag waar wij als blanke mannetjes erg goed in zijn. That’s how we rule the world! En die wereld zorgt vooral goed voor blanke mannetjes.

Terwijl ik vandaag zo’n heerlijke dag heb gepland. Ik heb duurzaam en prachtig vlees liggen van een boer hier nog geen 10 km vandaan, een short rib en een runderrollade. Daar ga ik wat lekkers bij maken met rijst en dan komen er vanavond mensen langs om een maaltijd te halen. Leuk hè. Maar ik voel me zo beroerd.
Morgen mijn 225ste stukkie, ik begon 22 maart met mij te verontschuldigen naar jullie voor de donkere tijd waar we nu inzitten. Ik wist dat het erg ging worden maar het overstijgt al mijn verwachtingen. Wat mij vooral schokt is hoe snel mensen hun menselijkheid kwijt zijn. Onderstaande brief heb ik al meerdere malen toegestuurd gekregen. Wat mij zo ongelooflijk verbaasd is dat ik hem krijg van highly educated people! Oud/collega’s, zakenpartners uit de IT en advocaten. Vanwege mijn carrière switch heb ik ze vaak al jaren niet gezien, ik verkocht de afgelopen jaren nl broodjes op de markt. Btw van die mensen die ik de afgelopen jaren op de markt heb ontmoet krijg ik alleen maar steun. Bieden me geld aan, een slaapplek, eten. De mannen met een leaseauto en een salaris met minimaal 6 nullen willen dat ik afzie van zorg. Dit is echt waar kids. Het is zo schokkend. 2 van de mensen die mij deze brief stuurden had ik echt hoog zitten. Ik ga ff huilen.

Ik zag mezelf helemaal zitten met mijn lange grijze baard, serene houding en liefdevolle blik en alle begrip en rust voor de mensen terwijl ik samen met ze een kopje soep eet. Gandhi is er niks bij, een echte boerenkool sjamaan, zo had ik het helemaal voor me gezien. Maar das dus totaal niet uitgekomen. Tis dat ik buiten geen plafond heb anders had ik ertegenaan gezeten. Wat een opgewonden standje ben ik toch. Binnen 5 minuten zit ik boven op de kast en kijken de mensen om me heen als verschrikte hertjes in twee koplampen. Niet dat ik dat doorheb, nee ik ga nog ff een versnelling hoger en wals alles en iedereen om me heen plat. Nee, een carrière als Boeddha kan ik wel vergeten ben ik bang.
Ik klom die kast op vanwege China. De opmerking van 1 van mijn gasten ‘kijk naar China daar is alles weer normaal’ deed bij mij het licht uit. In China is niets normaal, in China zitten 100den miljoenen mensen in concentratiekampen. In China waart nog gewoon Corona rond alleen hoor je er niets over. Dat kan in China. Daar hebben ze het systeem op ingericht. En dat gaan ze hier ook doen. Vandaag kreeg ik een berichtje van dit medium. Dat mijn commentaar is verwijdert aangezien het in strijd is met hun policy.
Ik ben gecensureerd, in NL in 2020, shit.

Ik vond het een moeilijke en ben er eigenlijk nog steeds mee bezig. Nu zit ‘gelukkig’ zijn niet in geld of bezit, dat weet ik al een tijdje, maar het zit ook niet in Coronaloser zijn daar ben ik nu wel achter.
Er zijn gelukkige momenten! Ik denk met heel veel plezier terug aan de helletocht door Frankrijk, in mijn eentje reizend langs onbekende wegen. Het prachtige licht wat in de vroege ochtend door de bergen valt, de oorverdovende stilte als ik laat in de avond ergens langs een klein riviertje stond. Maar ook nu, het begint langzaam licht te worden en je hoort een paar merels liedjes zingen. Op dit moment lopen een paar eenden langs terwijl ze elkaar aan het vertellen zijn wat ze vandaag gaan doen. Daar wordt ik wel heel blij van, maar gelukkig?
Als ik op de pont sta tussen allemaal mondkapjes dan wordt ik erg ongelukkig. Als ik de lege straten en pleinen zie, de gesloten kroegen en restaurants, dan wordt ik erg ongelukkig. Als ik aan jullie toekomst denk lieverds dan wordt ik zo ongelukkig dat ik me afvraag wat het nut is. Ik zou mijn leven geven als het iets zou helpen om jullie een betere toekomst te geven. Maar das onzin, ik ben geen Jan Palach. Zo moedig ben ik niet.
Daarnaast moet ik soep maken! Voor jullie! Tot zo😘

Tis ook in 1x een stuk minder koud, dat doet die regen. Lag vannacht gewoon te zweten in mijn bed en das ff geleden. Straks wat ingrediënten halen voor de soep van vandaag. Ik heb er zin an. Mochten jullie nou mensen kennen in de buurt van Deventer die niet zoveel te makke hebben stuur ze ff hierheen. Een kop warme soep doet altijd goed. Btw als je iemand kent met teveel poen maggie ook een kop komen halen hoor, als tie het dan lekker vind en hij heeft er wat voor over is dat top! Want ik heb nog wel het 1 en ander nodig om op orde te komen. Sws een grote soeppan of liever een heksenketel! Mochten er dames zijn die er 1 over hebben? Misschien dubbel ofzo, ik hou me aanbevolen. En brandhout, heel veel brandhout. Ook daarvoor geld mocht je iemand kennen die wat brandhout heeft liggen, onbehandeld graag, geen verf of andere zooi erop, dan zou ik dat zo tof vinden!
Alleen door elkaar te ontmoeten gaan we elkaar begrijpen. En dat is precies wat we niet mogen. Door naar elkaar te kijken begrijpen we elkaar maar dat kan niet vanwege mondkapjes. Ik wil jullie ontmoeten, naar jullie kijken en met jullie praten. Niet vanachter een keyboard, maar kijkend in de poppetjes van je ogen. Stadscamping Deventer, reserveren hoeft niet.

Wat leuk. Mensen die ik voor gisteren nog nooit gezien had en die toch de moeite nemen naar Deventer af te reizen om een kop soep te komen eten. Het was gezellig, informatief en leerzaam, wat wil je nog meer.
We boffen ook wel met het weer natuurlijk. Wat een heerlijke dagen om aan het water te vertoeven. Te koken, met mensen te praten en kennis te delen. Misschien kan ik iets bijdragen om weer, Ik haat het woord, sorry dat ik het zeg, maar het is zo hard nodig, te verbinden. Want wat ik zie is dat de stellingen steeds hoger worden opgebouwd. Dat er niet meer naar elkaar geluisterd wordt waardoor de waarheid er niet meer toe doet. Dat we klaar worden gestoomd elkaar de hersens in te slaan. En dat wil ik niet. Ik heb jullie daarvoor niet op deze wereld gezet. Dus moet ik wel, sorry daar komt het woord weer, je mag je oren dicht doen, verbinden. Daarom nodig ik mensen uit om vanaf woensdag een kop soep te komen eten, bij mij in Deventer. Het is hier erg open, aan het water dus heel gezond. Je mag op 1.5 meter of 4 meter afstand staan, je mag me knuffelen of de hand geven voor mij is het het belangrijkste dat we met elkaar blijven eten.
Paar regels, neem je eigen bord en lepel mee, en mocht je wat kunnen missen, fijn! Tot snel:-)

Ik heb weer lekker met vuur mogen spelen. Das toch wel een dingetje, vuurtje stoken. Altijd al gek op geweest. Ik kan me herinneren, was een jaar of 5, dat ik me gruwelijk verbrand heb doordat ik een kopje uit het vuur pakte. Dat kopje lag daar lekker heet te zijn maar zag er nog helemaal gaaf uit. Ik dacht hem er ff snel uit te pakken. Volgens mijn herinnering bleef dat kopje ff aan mijn hand hangen terwijl ik hem allang had losgelaten. Voor mij was dat een les om nooit te vergeten.
Ik was vroeger altijd buiten, klimmen, klauteren, vuurtje stoken, pijltjes schieten, stoepranden, voetballen, en vooral vies worden, heel erg vies worden en jezelf pijn doen. Ik was bv heel goed in vallen op mijn hoofd, met de regelmaat van de klok zat ik bij de dokter voor weer een paar hechtingen in mijn kop. Misschien is het daar mis gegaan!
Maar gisteren, wat een dag, lekker weer en lekker koken wat wil een mens nog meer. -Nou ik kan nog wel wat verzinnen😄 maar ik hou het netjes-. Ik moest ff uitproberen of ik het nog kan. Nou tis gelukt! Er staat nu een heerlijke goed gevulde kip/tomaat/groentesoep klaar. Mochten jullie iemand kennen die langs Deventer rijd dan maggie altijd ff langskomen, de soep is klaar.. neem wel je eigen kop, bord, kom en lepel mee!

En dan gaan we bouwen. Bouwen aan een nieuwe toekomst. Wat is het snel gegaan hé de tweedeling. Ongelooflijk hoe snel we tegenover elkaar zijn komen te staan. Gek eigenlijk, vanuit het kamp tegen, dus voor de meeste lezers hier, het enge kamp, hoor je de mensen alleen maar over liefde en geduld. Tijdens demo’s zitten ze altijd op 1.5 meter. Er is door de demonstranten niets kwaads gedaan, geen steen gegooid, geen agent gemolesteerd, niets van dat alles. Alleen die eeuwige Liefde en Geduld, das wat je continu hoort in het tegen kamp.
Het voor kamp is groter, ik denk dat op dit moment zo’n 10% van de NL’ders er echt voor uit durft te komen dat ze tegen de maatregelen zijn. 30% zal twijfelen maar vanwege groepsdruk alles doen wat wordt geeist. En die andere 60% zijn bereid hun grote leider overal te volgen zolang ze zelf maar niet hoeven na te denken. In het voor kamp is geen tijd voor liefde en geduld! Daar moet alles direct gaan zoals ze willen, anders gaan we allemaal dood. Voorstanders zijn ook snel boos als je het volgens hen niet begrijpt. Als je met cijfers komt en vraagt hoe het kan dat die niet oplopen komen ze meestal met de vader van een vriend aan, of de oma van een tante die ziek is. De feiten zijn weg voor nu even weg geMSM’t.

Zeker in mijn positie ga ik mensen niet snel overtuigen van mijn gelijk. En als ik de waarheid al in pacht had het heeft mij niet ver gebracht, toch? In 1 jaar alles kwijt en 4x vanwege Corona aan de kant gezet als kok, tis geen sinecure, zou best een record kunnen zijn. En jullie kan ik ook niet veel bieden, wat heb je aan een vader die in een Bedford busje uit ‘86 woont.
Nou alles kids! Je zal Willem maar als vader hebben en nu de grootste pispaal van NL zijn omdat je naar je vakantiehuisje wilde vliegen met je gezin. Maar al die hijgende Gutmenschen hier stonden alweer klaar met hun schijnheilige wijsvingertjes. Hoe lang woont Willem nou al in NL? Misschien moet hij de inburgeringscursus gaan volgen zodat hij de volksaard wat beter snapt. Die volksaard om je buren te verklikken, daartoe opgeroepen door je burgermeester. Die volksaard om als een kikker in de pan te blijven zitten terwijl je langzaam gekookt wordt. Gratis tip van mij aan Willem.
Maar ik ga weer BBQ’n, voor jullie en voor mensen zoals moi. Aankomende week ga ik de boel opbouwen en zorgen dat ik jullie wat kan aanbieden. Mocht je volgende week zaterdag in de buurt zijn, dan hebben we de trial, kom je dan ff langs? Gezellig!

Als je dakloos bent is de winter niet je favoriete seizoen, buiten de kou en de vochtigheid (vocht is killing) is het zo ongezellig. Dat vind ik nog het ergste, de straten zijn leeg, geen mooie mensen waar je lekker over kan roddelen, niets van dat. Dik ingepakte, gehaaste, chagrijnige individuen zijn we in de winter. Heel naar.
Nu verwacht ik dat het deze winter wat drukker op straat wordt. Het aantal daklozen begint te stijgen. Wacht maar af op een gegeven moment moet het jullie ook gaan opvallen dan zijn er geen plekken meer waar we ons kunnen verstoppen en dan moeten we wel de straat op. Nu hebben jullie de politie en de BOA’s nog, die zijn erg fel op daklozen. Je wilt als brave burger die rommel niet op straat, daar betaal je geen belasting voor en we zorgen in NL toch goed voor iedereen? Dat ligt iets genuanceerder, sorry, in veel steden is een tekort aan opvang voor dak en thuislozen en door onze wet mag je in de openbare ruimte helemaal niets. Hierdoor ben je net opgejaagd wild, niet in staat de benodigde rust te vinden.
Maar goed nu ben ik niet zomaar een dakloze natuurlijk, ik heb mijn grijze ouwe campertje nog. En die heb ik op een prachtplek staan! Echt helemaal mooi. En daar mag ik BBQ’n voor jullie en voor dak en thuislozen. Blijf lezen