Koert Krouwel

Vannacht had ik er 1! 1 mug das geen mug, toch? Maar ik heb hem laten smullen, mijn arm buiten de dekens gelegd zodat hij zich lekker te goed kon doen aan mijn bloed. Die beestjes moeten toch ook leven? Waar zouden we zijn zonder de mug?

Ik ben opgegroeid met een natuurlijke haat tegen muggen. Mijn vader was panisch voor die beesten. Op ons bootje, waar we met z’n vijven in sliepen zaten we, gezamenlijke, hele nachten achter ze aan. Niet dat dat hielp want de boot was van binnen bekleed met donker hout dus je vind zo’n mug nooit. Maar zulk soort nachten gaan je niet in je kouwe kleren zitten, die vergeet je niet, met z’n allen tegen zo’n klein muggetje en dattie dan wint, das een eyeopener.

Zijn er nog plekken waar het, nog steeds, barst van de muggen? Hier zijn ze, bijna, niet meer maar waren ze wel. Wij voeren vroeger altijd in Fryslan en daar speelden die lange nachten zich dan ook af. Niet dat ik die muggenrijke plekken dan ga opzoeken, zo erg mis ik ze nou ook weer niet, maar ik ben gewoon benieuwd. Ze zullen hier niet voor niets zijn?

Tis ook niet zozeer de steek, het jeukende bultje wat zo irritant is aan de mug maar vooral zijn irritante gezoem. Wat een lawaai maakt zo’n beestje. Waarom zuigt zo’n mug zich niet gewoon vol en verdwijnt tie dan zachtjes in een hoekje om al dat bloed langzaam te verteren. Nee, meneer mug gaat dan nog ff lekker rond je hoofd heen en weer vliegen. Nou is mijn hoofd redelijk beschermt, mijn baard en wilde haardos zorgen ervoor dat er weinig plek is om te prikken. De opmerking van mijn dochter dat ik een heel groot voorhoofd heb, die, volgens haar, een uitstekende landingsbaan is voor muggen gaat niet op. Voorhoofden zijn blijkbaar geen goede plek voor muggen om te prikken, zelfs niet als ze heel groot zijn. Daar zit waarschijnlijk te weinig bloed, tis hard hoor zo’n voorhoofd, zeker die van mij.

Over nederigheid. Komisch hoe het kan gaan in het leven. Tis niet raar dat mijn stukkies niet zo populair zijn. Nederigheid is niet iets waar je volle zalen mee trekt in deze tijd. Boos zijn, ontevreden zijn, tegen zijn, verdrietig, anti, kwaad of alwetend dat zijn de items waar men op zit te wachten. Jammer! Ben gisteren veel bezig geweest met het woord nederigheid en volgens mij verdient het een veel prominentere plek in onze samenleving.

Samen met dankbaarheid. Maar die had ik al eerder gevonden. Nederigheid en dankbaarheid, twee toverwoorden waar we de betekenis niet meer van kennen. Het enige wat je hoort tegenwoordig is dat jij het universum bent, dat alles draait om jou. Uren, dagen zijn we bezig om via veel te dure cursussen of vage workshops onszelf te ontdekken. Duiken we in ijswater, gaan we dagen lang op een berg zitten of in een klooster voor een retraite. Zouden we daar echt beter van worden? Of ligt het veel dichter bij ons?

Tis zo lastig, tis natuurlijk veel leuker om via een 10 daagse, stoere cursus, ergens in een lekker warm land, met een groepje gelijkgestemden (wat een kotswoord is dat) jezelf te vinden dan het te zoeken in je omgeving door nederig en dankbaar te zijn. Dat begrijp ik ook wel. Of dat je als westerling naar een ver land gaat en daar met andere westerlingen gaat vertellen aan die mensen hoe het moet. Want hoe je een eerlijke, democratische samenleving opbouwt daar weten wij alles van. Daarom zijn er nu meer dan een miljoen mensen in Nederland waaronder 250.000 kids die onder de armoedegrens leven.Daarom ben ik 2 jaar geleden door 9 politieagenten uit mijn campertje getrokken voor het niet dragen van een mondvod. Omdat wij in een perfecte samenleving wonen waarin we alle tijd hebben om via nutteloze activiteiten onszelf te ontdekken.

Genoeg gefulmineerd. Nederig zijn koertje. Hahahaha, doe mijn best Heer. Dank U voor de geweldige mensen die U op mijn pad stuurt.

Dat is de vertaling voor humble. Of beter het woord waar ik naar zocht om te beschrijven wat ik in deze tijd vaak mis. Veel lezers heb ik niet, volgens wordpress nog een man of 20 die dagelijks mijn stukkie lezen. Maar hoe fijn is het dan dat ze me wel helpen! Me voorzien van een nieuwe tel, met goede adviezen komen voor de boot of me dus gewoon helpen met mijn zoektocht naar God.

Het heeft een wat negatieve klank schreef ze erbij, en das waar. Nederigheid heeft in onze maatschappij ook niets te zoeken. Alles draait tenslotte om jou, jij bent het centre of the universe, jij moet vooral voor jezelf zorgen.

Maar wat anderen doen das hun eigen ding, ik vind het een geweldig woord. Niet dat veel mensen uit mijn verleden mij ermee zullen identificeren, met een nederig man. Maar wat een kracht moet je hebben om nederig te zijn, wat een bikkel moet je dan zijn. Volgens mijn raadgeefster vind je ze nog het meest bij de gereformeerden, het zal ook niet.

Niets is toeval, zeker niet dat ik uit een gereformeerd nest kom. Maar het zegt wel veel over mij. Dat ik niet eens op het woord nederig kon komen, wat een sukkel. Terwijl dat wel is waar ik naar heb gezocht, en weer heb gevonden in dat kleine dorpje in Fryslan. Niet bij de dominee’s maar wel bij de kerkgangers. Ik wist het alleen nog niet te benoemen, wat een helden daar in Fryslan, maar dat weten we al langer….

Alleen over de eerste zin doe ik nu al een half uur. Opschrijven en dan weer weg, nee zo wil ik niet beginnen, en weer opnieuw, nee ook niet. Dan maar op deze manier beginnen, dan leid ik mezelf af en heb ik alvast een eerste alinea.

Christenen, daar wil ik het over hebben, ik ben de afgelopen tijd in veel kerken geweest en er is iets wat me opvalt, ze zijn vaak oud, das 1 maar zijn ze ook Christelijk? Of is het een gewoonte? Ik kom ook wedergeboren Christenen tegen, daar komen er steeds meer van en daar voel je al veel meer verbondenheid met God, met Jezus.

Nu ben ik nog steeds niet toe aan het Nieuwe Testament maar ik voel Hem wel komen. Wat mij bij is gebleven van mijn kerkelijke, gereformeerde opvoeding is dat Jezus niet veel vroeg, mensen onvoorwaardelijk hielp, niets eiste of afdwong. Dat Hij bereid was zelf te lijden voor anderen. Humble, ik gebruik niet graag Engelse woorden maar dit vind ik een mooi woord en een vertaling is er niet echt. Bescheidenheid dekt mijns inziens de lading niet. Jezus was humble, en Hij nam de tijd.

Tijd, ik heb er al eerder een stukkie over geschreven. Over het ontbreken van tijd in het leven van Jozef. Tijd is onze valkuil, daar ben ik van overtuigd. Jezus had geen agenda om het woord te verkondigen, Jozef nam alle tijd om te praten met zijn medegevangenen. Om zijn vertrouwen in zijn Heer te verkondigen. Of het nu ging om een bedelaar of een priester, om een groep mensen of een eenling, rijk of arm, zij namen de tijd. Niets was belangrijker als het moment, samen, een eindeloos moment, liefdevol en reinigend, kennen we dat nog?

In onze wereld zijn we gewoon te leven voor een groter doel. We werken om het beter te krijgen, niet om gelukkig te zijn. We leven niet voor het nu maar voor de toekomst. Volgens mij leefde Jezus volledig voor het nu, Jozef ook. Wisten zij allang wat de toekomst ging brengen waardoor het geen zin had geen tijd te hebben voor het nu.

Tis al ver over achten, moeilijk stukkie, maar ach ik ben er ook nog niet uit. Komt wel, ik heb de tijd…

xi komt er zelfs voor naar Zuid-Afrika. Tis pas de tweede x dat hij dit jaar zijn land verlaat, de eerste x was naar zijn vriend poetin en nu naar zijn brics vriendjes, je kan wel zien waar zijn prio’s liggen. Ach het zal allemaal wel, toch?

Profeten, ze hebben het niet makkelijk. Ben net voorbij een deel waarin Jeremia ter nauwe nood werd gespaard. Tis makkelijker om mee te praten over koetjes en kalfjes, al gaat het met die beesten niet zo goed. Daar kan ik ook nog wel een onheilsstukkie over schrijven. Maar goed, voor de makkelijke weg heb ik nog nooit gekozen, en profeet worden is geen keuze, das een gegeven, daar doe je niets aan, tis wat het is.

Nou ben ik wel een nepprofeet, Jesaja, Jeremia, Eli en zo kan ik wel ff doorgaan, waren echte profeten, zij spraken rechtstreeks met God. Dat doet God niet met mij, ik heb het er al over gehad. Maar voor mij is Hij duidelijk genoeg, een goede verstaander heeft aan een half woord genoeg. Afgelopen zondag sprak een man deze woorden tot mij, ze vallen langzaam op hun plek. Ik moet nog zoveel leren, vooral luisteren, en der is niet zoveel tijd.

De juiste woorden, die moet ik vinden maar zoeken heeft geen zin. Gewoon doorlezen, blijven ademen en leren luisteren. Het komt en wie weet is het er al, heb ik het alleen nog niet door. Maar, gelukkig, wel dat Hij er is en voor me zorgt, dat is zeker…

Ben ik dus 31,15 kwijt, dat is, sorry ik doe het nog steeds, iedere dag, 68 gulden en 53 cent om 109 kilometer ver te reizen met de trein, en dan moet ik nog terug. Dat gaat niet, dat is absurd, dat is totaal krankjorum.

De verjaardag waar ik voor uitgenodigd was heb ik afgebeld, nogmaals sorry dat ik er niet was. Liften! Dat schoot nog ff door me heen maar samen met Sam en mijn baard zou dat best eens een uitdaging kunnen worden. Wil ik wel weer een x gaan proberen, gewoon voor de lol, maar dan moet ik nergens heen moeten. Terug lopend naar de boot had ik honger, een pita gyros leek me wel wat. Totdat ik de prijs zag, 12,95 voor een pita gyros, das 28 gulden en 49 cent voor een broodje. Dat kan niet, dat is belachelijk.

Ondertussen speelt Pinocchio nog een toneelstukkie met die acteur uit het oosten. De oorlog is allang verloren maar hier in ons landje houden we de schijn nog even op. Ongelooflijk hoe je de waarheid in deze tijd kan manipuleren. In de US verklaart moderna, in het Amerikaanse congres, dat ze 400 miljoen dollar hebben geschonken aan de NIH, zeg maar de RIVM van de states, in 2020. 400 miljoen dollar, geschonken aan die gnoom, fauci, hoeveel zouden heksje koopmans en die bolle, van dissel, hebben ontvangen?

Ik wilde alleen maar naar de verjaardag van de dochter van een vriend. Maar meer dan 137 gulden, om heen en terug te komen, dat lukt me niet. Op de boot ben ik pannekoeken gaan maken, met spek, appel en kaas, tis geen pita gyros maar minstens net zo lekker. Kheb nu ook honger, tis al 8 uur geweest, ben al lang met dit stukkie bezig. Kheb gelukkig nog spek over, 3,30 kostte dat stukkie mij, nu al 3 dagen plezier van. Als ik door de stad loop doet het me pijn, het zien van al die consumerende zombies raakt me. Daar begint het, als wij stoppen met consumeren houd het op. Het zijn niet de politici die ons lot bepalen, het zijn de bankiers, het is het geld wat ons regeert. Als wij bij alles wat we kopen nadenken of er een alternatief is en daarnaar gaan handelen houd het op. Mijn appel kocht ik bij een stalletje langs de weg, het stukkie spek bij een slager en de kaas kwam van de markt. Stop met goedkope supermarkten, stop, sws, zoveel mogelijk met supermarkten, koop minder, koop bewust, koop met je hart, en geef af en toe iemand een sleepie, of een lift, of een pannekoek.

Ik lag heerlijk te liggen aan zo’n eilandje maar was dit x niet alleen. Rond een uur of 08.00 wilde ik naar een dorpje varen om mijn stukkie online te zetten en wat denk je? De motorboot achter me had pech. De schipper was een echte Fries en wist dus precies wat er aan de hand was, al snel lag de steiger vol met onderdelen en gereedschap. Het was een brandstofpomp probleempje, niet ter plekke op te lossen, een sleepie was noodzakelijk. En zo mocht ik ze helpen, ik heb ze naar de plek van bestemming gebracht. Vandaar mijn verlate stukkie!

All wars are bankers wars, daar eindigde ik gisteren mee. Kheb wel ff getwijfeld of ik het er vandaag weer over moet gaan hebben. Het was namelijk een leuke dag gisteren en daar zou ik dit stukkie ook mee kunnen vullen. Dat is het mooie, ondanks dat er heel veel onrecht is en het kwaad zich steeds nadrukkelijker manifesteerd is het heel makkelijk er een leuke dag van te maken, daarover later, weer, meer.

Maar het zit me hoog, het kwaad zit zo diep geworteld in onze samenleving dat we het niet eens meer door hebben. Zo’n bericht, dat meer dan een miljoen mensen onder de armoedegrens leven, daar zouden we toch helemaal niet van moeten schrikken? Dan bied je die miljoen mensen toch een sleepie aan en breng je ze naar huis? Als er 1 miljoen mensen onder de armoedegrens leven zijn er in dit landje 16 miljoen over die dat niet doen, sleepies zat zou ik zeggen.

Maar we zien het niet meer, das het kwaad. We zijn afgeleid en alleen maar bezig met het volgende selfie. In de volksverlakkerijkrant stond gisteren een interview met Adriaan van Dis, ik keek vroeger erg graag naar zomergasten toen hij het presenteerde. Ik kan dat artikel natuurlijk niet lezen maar alleen aan de kop had ik al genoeg. Adriaan ziet het ook niet meer, volgens Adriaan moeten we ons harnassen, is het leven niet prettig en zijn de mensen niet aardig. Dat zegt een rijke, blanke, geslaagde, trieste oude man. Zo zielig, hij ziet het niet meer, zijn ego is te groot. Jammer.

Ik kom alleen maar aardige mensen tegen, heb mijn harnas juist afgegooid en het leven is geweldig! Alleen maar liefde is wat mij ten deel valt. Das niet goed voor ons huidige systeem. Aan liefde VERDIEN je veel minder dan aan haat. Wat VERDIENEN wij? Waarom vragen we ons dat niet meer af? Adriaan vind vast dat hij zijn rijkdom verdient heeft en vind vast ook dat wij moeten vinden dat hij het verdient en dat we hem dat vaak moeten vertellen, anders zijn we niet lief. Ik heb medelijden met Adriaan, ik heb echt genoten van zijn programma’s, die intellectuele bekakte stem, die semi-luchtige houding, heerlijk! Het is niet de maatschappij die moet veranderen, tis Adriaan…

En een kilo of 2 lichter! Maar wat ik vooral meeneem van afgelopen week zijn de gesprekken. Geweldig om zo open en oprecht met mensen te kunnen praten over hoe we met elkaar omgaan, waar het fout is gegaan en over God. Nu nog de verandering realiseren die we allemaal voorstaan. Zo moeilijk is het niet, we moeten het alleen doen.

In de bijbel kom ik het continu tegen, de bijbel gaat over het Joodse volk. Hoe zij als volk Samen moeten leven en hoe ze elkaar moeten ondersteunen. Ik ben nu bezig met Jeremia, en ik moet zeggen dat Jeremia een stuk interessanter is dan Jesaja. Er gebeurt meer, tis niet alleen het herhalen van hoe groot en machtig de Heer der heerscharen is. Net als in alle delen wordt er in Jeremia ook vaak gerefereerd aan de uittocht uit Egypte, hoe het Joodse volk door de gespleten zee liep om aan de farao te ontsnappen. Nu weet ik door het lezen van het oude testament dat het Joodse volk op dat moment uit meer dan 2, maar waarschijnlijk uit meer dan 3 miljoen mensen bestond! Ik kan me nog een poster herinneren op de lagere school. Daarop zag je een lange sliert mensen tussen twee muren van water lopen. Maar 3 miljoen mensen die gespannen tussen twee waterzuilen doorlopen, en dan denk ik, der zou maar iemand roepen: Paniek! Bom! Brand! Ik ga terug! Ik kan me nog zo’n scène herinneren op de Dam. Wat zou dat een ramp zijn geweest, maar niemand deed dat, er was vertrouwen en men geloofde op dat moment in elkaar. Dat duurde trouwens niet lang, al snel aanbaden de Israëlieten weer een gouden kalf.

Het belang van een volk zijn. In onze samenleving wordt dat gruwelijk onderschat. Het woord omvolking is hier in de ban gedaan maar geloof me daar begint het uiteenvallen van een samenleving. Ik las iets over een nieuw azc wat men wil neerzetten hier in dit prachtige stukje Fryslan, wat een ramp zou dat zijn. En wat een ramp voor de landen waar deze mensen vandaan komen. All wars are bankers wars, daar gaan we het morgen verder over hebben.

Bidden. Was best lastig maar de conversaties tussen God en mij worden steeds levendiger. Niet dat hij terug spreekt maar ik voel me steeds vrijer om te zeggen wat ik op mijn lever heb en dat levert mooie gesprekken op. Beetje eenrichtingsverkeer maar lol hebben we wel.

Zo vroeg ik Hem gisteren of Hij wilde zorgen dat ik niet al teveel spierpijn heb vandaag en wat denk je? Alles doet me pijn. Man, wat is dat zwaar werk paardenstallen uitmesten dat was ik ff vergeten. Maar ik haal er zoveel voldoening uit als het gefixt is, dat doet me echt goed, maakt me een blij jongetje.

Toch twijfelde ik vannacht weer even over mijn pad, daar heb ik God ook over gesproken. Is een vader die paardenstallen uitmest en onkruid verwijderd uit natuurgebieden wel een goed voorbeeld voor zijn kinderen? Een vader die niet geslaagd is, waar ze niet de auto van kunnen lenen om op vakantie te gaan. Waar ze helemaal niets van kunnen krijgen want hij doet niet meer mee. Soms hoor ik dat dat moeilijk is voor ze. Is mijn pad wel de juiste?

Toch werd ik weer heel vrolijk wakker vanmorgen! Kheb er weer zin an, ik mag vandaag met de bosmaaier aan de slag. Ff de pijn verbijten en door, lichamelijke pijn kan ik wel hebben. Sorry kids, dat ik het misschien verkloot, maar ik doe het wel op mijn manier en ik doe het met plezier!

Ben er de hele avond mee bezig geweest. Als antwoord gaf ik dat ik het gezin, de kinderen wel, heb, gemist maar tis natuurlijk wat gecompliceerder. laat ik beginnen bij waar het volgens mij allemaal begon.

Toen ik een jaar of 38 was en me iedere dag in een dikke bmw verplaatste van Vianen naar Den Haag werd er op het Malieveld gedemonstreerd. Nu gebeurde dat wel vaker maar dit x zaten er anti-globalisten, en die zaten er best lang. Ondanks dat het koud was bivakkeerden ze daar in tentjes en andere rare bouwwerken. Ondertussen was ik bezig deals te sluiten met die globalisten, Zorgde ik ervoor dat ze een veilig intranet hadden zodat ze nog meer schimmige dealtjes konden sluiten.

Iedere ochtend en middag als ik langs die tentjes reed voelde ik een ongelooflijke drang om uit die bmw te stappen en me aan te sluiten bij die gasten. Ik had heel erg het gevoel dat ik niet op de goede plek zat, en ik moet bekennen dat ik heimwee had naar mijn leven van voor mijn IT tijd, en op de 1 of andere manier wist ik toen al dat ik daar ook weer naar terug zou gaan.

En op zich kan ik wel zeggen dat dat is gelukt. Niet dat ik aan het demonstreren ben maar net als 30 jaar geleden woon ik weer in een bootje en leef ik niet het standaard leven van een 55 jarige. Vandaag mag ik stallen uitmesten, tis een jaar of 42 geleden dat ik dat voor het laatst heb gedaan. Kheb er zin!