Ongelooflijk, hoe dik is het betonnen bord voor de kop van die man? Politiek, aaaaahhhh wat kots ik op die bende. Niet alleen hier, overal in de wereld vind het gevecht plaats tussen de macht en het volk, soms wat duidelijker zoals in Myanmar maar wat is het verschil? Of je nu zachtjes verkracht wordt door je leiders of keihard? Verkracht wordt je.
Ik ben er zo klaar mee. Wat is het toch dat mensen zich zo belangrijk gaan voelen als ze macht krijgen? Of het nu gaat om die filiaalhouder die zich genoodzaakt voelt de NSB’r uit te hangen door mensen te weigeren in zijn winkel omdat ze een teveel hebben aan GV, of zo’n lul die echt gelooft dat hij de enige is die ons kutlandje kan redden. Terwijl hij in de afgelopen jaren zo duidelijk heeft laten zien dat hij schijt heeft aan ons. Ik ben er zo klaar mee.
Leken we maar wat meer op ezels. Voort wat hoort wat, zo werkt het bij die beesten. Jij krabt mijn rug ik de jouwe, wil je wat van me dan moet je er wat voor doen! En dat hoeft niet veel te zijn! Gewoon jezelf zijn is genoeg. Aandacht geven, liefde, begrip, gewoon een beetje aardig zijn. Niet meer willen, geen slaatje uit een ander slaan, niet de ander willen veranderen of belachelijk maken maar gewoon er zijn. Er zijn, daar gaat het om. Gewoon zijn, 1 zijn met de ander, er zijn voor de ander. Samen zijn. Onbevooroordeeld met een open hart, geen angst alleen liefde. Man wat zijn we daar ver van verwijdert.














