Zeg me dat ik de grootste fout in mijn leven heb gemaakt! Dat de afgelopen 3 jaar stom zijn geweest. Dat ik een sukkel ben, een ongelooflijk domme, beïnvloedbare doemdenker. Dat er geen jongeren zijn met hartproblemen, geen opzienbarende oversterfte, geen stijging in patiënten met kanker.
Ik wil geen gelijk krijgen. Horen dat wat er in Oekraïne gebeurt niet is wat het lijkt. Dat wat in de usa op het pluche zit niet is wie hij is. Dat we hier niet worden bestuurd door wat zegt dat ze ons besturen. Dat er ‘mensen’ zijn die denken het recht te hebben hun wil aan ons op te leggen.
In 1 ding wil ik wel gelijk krijgen en dat is in de God die ik heb gevonden in wat mij ontroert. Die mij, lang geleden, heeft aangeraakt en me zijn plannen heeft ingefluisterd . Die mij verteld heeft dat ik niet bang hoef te zijn, die voor mij zorgt. Wiens woord ik alleen nog moet leren spreken. Want das nog wel een uitdaging. Mijn vocabulaire.
Niet dat ik me ook maar enigszins met Hem wil vergelijken maar Jezus was geen poessie. Dat lees je in het Evangelie van Thomas. Ik probeer via interpretaties van anderen meer grip te krijgen op wat daar geschreven staat. Er is gelukkig genoeg over te vinden en ik heb tijd genoeg.
In het Evangelie spreekt Jezus de volgende woorden: “Wie eet uit Mijn mond…”. En daar ben ik mee bezig. Ik ben letterlijk de kennis uit Zijn mond aan het slurpen. De Gnosis die ik nodig heb om Zijn verhaal te kunnen vertellen. Ben er nog lang niet hoor! Maar gelukkig smaakt de Gnosis onwaarschijnlijk goed. Wat ben ik toch een bofkontje, dank Heer.
