Is het nou echt zo raar dat ik als 52 jarige woedend wordt om het feit dat 1 of andere snotneus voor mij bepaald dat ik na 21.00 niet meer naar buiten mag? Is het raar dat ik het ridicuul vind dat een heel volk dat pikt? Wat zijn we toch zielige, bange, zwakke, trieste, afhankelijke, gruwelijk domme wezens. Persoonlijk heb ik echt geen greintje respect meer voor het menselijke ras. Wat zou het goed zijn voor de wereld als we uitsterven. En snel, we voegen echt niets toe, we nemen alleen maar, we buiten uit, vermoorden, vernielen en verwoesten alles en iedereen om ons heen.
Maar ik wordt op mijn wenken bediend. We zijn bezig onszelf te vernietigen, en het leuke is dat veel mensen zo bang zijn dat ze het niet zien. Ze zijn zo geobsedeerd bezig met hun angst voor iets waar je statistisch gezien niet bang voor hoeft te zijn dat ze niet zien wat ze veroorzaken door die angst uit te dragen. Dit zijn de zielige mensen, de bange, zwakke afhankelijke mensen. Maar dan heb je nog een veel grotere groep! Dat zijn de trieste, gruwelijk domme mensen. Veel van mijn oud collega’s behoren tot die groep. Veel van mijn vroegere kennissen. De mensen die wel weten dat het niet klopt, die ergens wel inzien dat de maatregelen veel meer leed veroorzaken dan de kwaal. Die inzien dat volgende generaties ongelooflijk hard geraakt gaan worden om die paar verwende bejaarden van een toch heel normale dood te redden. Deze mensen neem ik het zo kwalijk, deze mensen zal ik het nooit vergeven.
