Alleen over de eerste zin doe ik nu al een half uur. Opschrijven en dan weer weg, nee zo wil ik niet beginnen, en weer opnieuw, nee ook niet. Dan maar op deze manier beginnen, dan leid ik mezelf af en heb ik alvast een eerste alinea.
Christenen, daar wil ik het over hebben, ik ben de afgelopen tijd in veel kerken geweest en er is iets wat me opvalt, ze zijn vaak oud, das 1 maar zijn ze ook Christelijk? Of is het een gewoonte? Ik kom ook wedergeboren Christenen tegen, daar komen er steeds meer van en daar voel je al veel meer verbondenheid met God, met Jezus.
Nu ben ik nog steeds niet toe aan het Nieuwe Testament maar ik voel Hem wel komen. Wat mij bij is gebleven van mijn kerkelijke, gereformeerde opvoeding is dat Jezus niet veel vroeg, mensen onvoorwaardelijk hielp, niets eiste of afdwong. Dat Hij bereid was zelf te lijden voor anderen. Humble, ik gebruik niet graag Engelse woorden maar dit vind ik een mooi woord en een vertaling is er niet echt. Bescheidenheid dekt mijns inziens de lading niet. Jezus was humble, en Hij nam de tijd.
Tijd, ik heb er al eerder een stukkie over geschreven. Over het ontbreken van tijd in het leven van Jozef. Tijd is onze valkuil, daar ben ik van overtuigd. Jezus had geen agenda om het woord te verkondigen, Jozef nam alle tijd om te praten met zijn medegevangenen. Om zijn vertrouwen in zijn Heer te verkondigen. Of het nu ging om een bedelaar of een priester, om een groep mensen of een eenling, rijk of arm, zij namen de tijd. Niets was belangrijker als het moment, samen, een eindeloos moment, liefdevol en reinigend, kennen we dat nog?
In onze wereld zijn we gewoon te leven voor een groter doel. We werken om het beter te krijgen, niet om gelukkig te zijn. We leven niet voor het nu maar voor de toekomst. Volgens mij leefde Jezus volledig voor het nu, Jozef ook. Wisten zij allang wat de toekomst ging brengen waardoor het geen zin had geen tijd te hebben voor het nu.
Tis al ver over achten, moeilijk stukkie, maar ach ik ben er ook nog niet uit. Komt wel, ik heb de tijd…
