Dat mijn 55ste een bijzonder jaar zou worden wist ik maar dat ik nu al meer gejankt heb dan de afgelopen 40 jaar had ik niet verwacht. Gisteren was ik bezig met iets wat routine moet gaan worden, schoonmaken. Ik moet eerlijke bekennen dat ik daar geen ster in ben, pas als iets echt vies is denk ik van, hmmmm misschien een x iets aan doen. Nu is mij uitgelegd dat als je het een beetje bijhoud het minder vies wordt, ik doe mijn best!!
Maar tijdens het schoonmaken zette ik de radio ff aan en daar begonnen de Beegees net aan hun grote hit ‘Tragedy‘. Ik ging in de houding staan om ff lekker te gaan swingen en daar kwamen de tranen. Waarom? Ik zou het niet weten, huilen als een klein kind maar der was geen enkele reden toe. Er was niemand, ik had me geen pijn gedaan, kheb nog ff gedacht of het misschien die hoge piepstemmetjes van de Beegees waren maar daar heb ik al zo vaak, vrolijk, op gedanst dus dat kon het niet zijn. Ben maar ff bij Sam geen zitten en met zijn kop op mijn schoot mijn tranen de vrije loop gelaten. Ik weet nog steeds niet waarom.
Vanavond is er weer een Skaai meeting. Het heeft even geduurd maar er is weer tijd voor gevonden. Tijd. Kreeg gisteren een appje van een vriend dat tie te weinig tijd heeft, dat er 50 uur in een dag moeten zitten. Anders krijgt hij het niet af. Tijd. Er is te weinig van volgens dit systeem. Geen tijd voor de kinderen, geen tijd om lekker eten te maken dus maar een pizza, geen tijd om samen te zijn. Wat een fucking onzin. Tijd. Hahahahaha, der is geen tijd. Sukkelzzzzz zijn we…
Ik ben bijna 57, mijn vader ging met pensioen op zijn 57ste. Raar idee om te beseffen. Ik heb zelf het idee dat ik nog nooit heb gewerkt, hoe kan ik dan met pensioen? Wat is pensioen? Dat je het verdient om op je luie reet achter de geraniums te zitten? Of vrijwilligerswerk te gaan doen zodat je ego nog het idee heeft dat je nuttig bezig bent? Met een camper door Ik heb mijn werk altijd leuk gevonden, als ik het niet leuk had zei ik er wat van en dan werd ik meestal ontslagen, of beter gezegd, dan maakte ik mezelf onmogelijk, nam ik zelf ontslag of moest de baas me wel ontslaan. Dan voelde ik me ff kut, was ik ff boos, werken kan ik wel, daar kon het toch niet aan liggen, maar het was schijnbaar niet de bedoeling dat je je werk leuk moest vinden. Nooit heb ik aan later gedacht, of dat ik dan te weinig tijd zou hebben om te genieten, ik geniet elke dag, anders leef ik niet, ik kan niet werken omdat het moet, ik moet werken omdat het kan omdat ik er tijd voor heb. We verzinnen van alles om maar gevangen te blijven in de matrix, tis veilig daar, je weet wat je hebt, geen tijd.
