Ik mocht gisteren weer een aantal top gesprekken voeren. Zo kwam ik Leo tegen niet ver van waar de boot nu ligt. Een woeste baard, lange wapperende grijze haren en moeilijk lopend. Tsja daar moet ik dan ff mee praten. Mannen met woeste lange baarden groeten elkaar sowieso. Het lijkt een beetje op motorrijders, of bootjesmensen die doen dat ook. Het was een heerlijk gesprek met een prachtige man.
Of de mevrouw met haar hond die ff aan Sam wilde snuffelen. Na wat gegrom deed Sam vrolijk mee. Dat zouden wij ook moeten doen, meer aan elkaar snuffelen ipv oordelen. Dat was min of meer de strekking van ons gesprekje terwijl Sam en haar hond aan het spelen waren. Zo leuk die spontane gesprekjes. Nogmaals, dat zouden meer mensen moeten doen!
Helaas is praten met vreemden niet meer normaal, de tegenstellingen zijn te groot. De kranten koppen vandaag dat het wantrouwen in de politiek nog nooit zo groot is geweest. Geloof me, het zit veel dieper. We wantrouwen alles en iedereen om ons heen. Er is geen gemeenschappelijkheid meer, geen afhankelijkheid, we hebben elkaar, denken we, niet meer nodig. Nou ik dus wel! Ik ben afhankelijk van alle mensen om me heen. Zo weet ik nooit de weg, ik heb geen routeplanner, dus moet ik die altijd vragen. Ben ik niet zo handig, wat niet zo handig is als je op een bootje woont maar gelukkig barst het van de handige mensen, die graag willen helpen als ik het vraag. En straks zal ik moeten vragen of iemand ff wil helpen met het aanmeren van de boot (dat komt best goed pa), ben zo benieuwd wat dat weer voor gesprekken gaat opleveren.
Het mooie van afhankelijkheid is dankbaarheid. Het erge is dat dankbaarheid gewantrouwd wordt. Daar ligt voor mij de uitdaging! Dankbaarheid weer gemeengoed maken. Dankbaar voor de overvloed aan prachtige momenten, voor de schoonheid van het leven, de kracht van er voor een ander zijn. Als er dankbaarheid is dan komt vertrouwen en durven we weer afhankelijk te zijn, wat weer zorgt voor meer vertrouwen.
Poeh, koertje, tis wel weer ff genoeg. Der is er hier 1 die je heel vragend aan ligt te kijken en je ontzettend dankbaar zal zijn als je met je luie reet uit dat bed zou stappen. Jaja Sam, we gaan uit…,
