Volgens mij heb ik het wel vaker gezegd, Koerden en Koertjes gaan goed samen, er is meteen een klik. We hadden het over de aardbeving. Hij kwam zelf uit Irak, waar nog veel familie woonde, maar gelukkig hadden ze er daar geen last van. Na de beving vertelde hij me hoe hij hier terecht is gekomen zo’n 15 jaar geleden, vanuit Duitsland, waar hij ook 15 jaar had gewoond. Hij was gelukkig hier, vader van 3 kinderen, maar zei ik tegen hem: “Je hoort hier niet.”
“Jouw wortels liggen in Irak”. “Dat klopt”, zei de Koerd. “Als ik de kans zou hebben dan ga ik morgen weer terug.” “Dat begrijp ik, dat begrijp ik heel goed.” En zei ik daarna, “dan moeten we daar voor zorgen.”
Tsja, en dan komen de bezwaren, net als bij al die Nederlanders of Friezen die niet in willen zien dat wij het moeten doen als we niet willen dat ons land naar de knoppen gaat. Ondanks dat hij vind dat zijn kinderen veel teveel verwesteren, vind hij het idee, om na te denken, over hoe we kunnen zorgen dat hij gaat zorgen dat zijn eigen land weer gaat opbloeien, al heel moeilijk om over te praten. Hier blijven en klagen is makkelijker, veel makkelijker.
Hij sprak zeer goed Nederlands en nog beter Duits. De man zou goud waard zijn in zijn land. Met zijn kennis van Europa, de talen die hij spreekt, zou hij zoveel goeds kunnen doen. Maar hij wil het beste voor zijn kinderen, en denkt dat ze hier te kunnen geven. Kinderen die opgroeien met een vader die hier eigenlijk niet wil zijn. Arme kinderen.
Maar hebben we niet allemaal dat gevoel ontheemd te zijn? Voelt ons landje nog Nederlands? Voelt Friesland nog als Friesland? En is dat belangrijk? Nou dat laatste vinden wij dus wel, wij is Sietze en ik. En we hopen dat er meer mensen zijn die dat belangrijk vinden.
Mijn Koerdische vriend dacht erover een huisje te kopen in Irak. Hij twijfelde nog, ik heb hem op het hart gedrukt dat te doen. Zodat ik over een jaar of 30 bij hem op bezoek kan komen met de langoren. Tis een eindje lopen maar voor een kopje thee, met een vriend, heb ik het er wel voor over. Daar hebben we elkaar de hand op geschud. Nu eerst, samen, even zorgen dat het, daar en hier, weer gezellig wordt om te wonen…
