Categorieën
Niet gecategoriseerd

21 mei 2024, lang zallie leven, lang zallie leven!

Hieperdepiep hoera! Hieperdepiep hoera! 19 en als het goed is over 10 dagen in het bezit van je rijbewijs, kijk das mooi, gefeliciteerd kerel, ik hou van je, tot snel!

Zoons worden maar 1x in je leven 19 en dat gaat sneller dan je denkt. Lucius was sws snel, zijn komst zal ik nooit vergeten. Zijn zus Linn deed er dagen over voor ze tevoorschijn kwam, Lucius een paar uur. En natuurlijk midden in de nacht terwijl ik net lekker lag te slapen. Op aandringen van zijn moeder reed ik met de snelheid van Max V naar het ziekenhuis in Nieuwegein die nacht. Naar mijn idee was dat wat overdreven want ik had gebeld met het ziekenhuis en die hadden gezegd dat het nog uren, zoniet dagen, kon duren voor Lucius tevoorschijn zou komen. En dat was ook onze ervaring met Linn. Linn deed er 4 dagen over voordat ze besloot eruit te komen nadat de vliezen waren gebroken. Maar Lucius deed het anders, Lucius had haast

Aangekomen bij het ziekenhuis moest ik een rolstoel halen want lopen lukte niet meer. Bij de ingang vond ik er 1 en schreeuwde ondertussen naar de portier dat mijn vrouw aan het bevallen was op het parkeerterrein. Ik rende terug naar de auto en weer terug naar het ziekenhuis met een bijna bevallende Eline in de stoel. In het ziekenhuis aangekomen wees de portier mij de weg naar de lift, en dat was nog een flink stukkie rennen. Onderweg kwamen twee verpleegsters mij rennend tegemoet. “Er is een vrouw aan het bevallen op het parkeerterrein” riep 1 van hen tegen mij, “mijn vrouw is ook aan het bevallen” schreeuwde ik terug. Bij de lift aangekomen moest ik even wachten en toen ie openging wilde ik er snel in maar dat lukte niet want er stond een hele dikke verpleegster hijgend in de lift en die moest er eerst uit. “Er is een vrouw aan het bevallen op het parkeerterrein” hijgde ze. “Ja, ja dat zal wel” zei ik, ” en nou opzouten want ik moet naar boven want mijn vrouw staat op springen.” Zij eruit, wij erin. Boven aangekomen op de bevallings afdeling was het spookachtig stil en leeg, er was helemaal niemand om ons op te vangen. Ik rende over de afdeling op zoek naar een verpleegster maar die waren allemaal onderweg om de vrouw op het parkeerterrein te helpen. Toen 1 van hun eindelijk weer terug was en Eline op een bed lag was er geen tijd meer om iets op Lucius zijn hoofdje te plakken of wat dan ook te controleren. Lucius diende zich meteen aan en was er in een poep en een scheet. Welkom kerel, en nu alweer 19, ik hou van je…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *