Zeker niet. Een goede zoon? Breek me de bek niet open. Een goede leerling was ik niet en als werknemer schoot ik meestal tekort. Een goede man? Nope, Daar kan mijn ex een boek over schrijven. Ben ik een goede gelovige? Nee, ook daar schiet ik tekort, ik ben bang dat ik nergens goed in ben.
Er zijn nou eenmaal regels waar je je aan moet houden om een ‘goede’ te zijn en daar voldoe ik niet aan. Tis hard maar ik moet me er bij neerleggen, ik faal in alles, tis niet anders.
Ik heb er ook nooit naar gestreefd om een ‘goede’ te zijn besef ik me. En als ik al een keer ergens goed in was dan verpeste ik het wel weer door iets doms te doen. Nee, op deze heugelijke dag waarop duizenden mensen gehuldigd worden voor hun goedheid moet ik mezelf diskwalificeren als een goede Koert, tis niet anders.
Bij deze wil ik me alvast verontschuldigen voor mijn falen om een goede oude man te zijn, een goede opa of gepensioneerde. Ik begrijp het woord gewoon niet, het resoneert niet, ik schiet door of kom schromelijk tekort. Zelfs als baasje van Sam voel ik dat het beter kan, dat ik een betere goede baas kan zijn maar het lukt me niet. Gelukkig vind Sam het wel best. Ik persoonlijk ook, ik vind het ook wel best, dan maar minder goed. We doen het er maar mee.
