Wat een ellende. Tis misschien makkelijk dat het kan, maar leuk is anders. En dan te bedenken dat mijn kids dit bijna 2 jaar hebben moeten ondergaan! Volgens mij moet het als je jong bent nog ellendiger zijn. Nu vind ik het gelukkig echt interessant en ben ik voor mezelf het internet al aan het afstruinen om informatie over de vleermuizen op te doen maar dat online les krijgen vind ik echt lastig. Gelukkig gaan we volgende week al op pad voor een praktijk les.
Gisterenavond, tijdens mijn wandeling met Sam, zag ik mijn eerste gewone dwergvleermuis. Althans ik denk dat het een dwergvleermuis was. Stom dat ik mijn batdetector niet bij me had anders had ik kunnen horen offie nat of droog plopte. Vandaag ga ik samen met Sam op pad met de detector, als het tenminste droog is. Vleermuizen houden niet van regen, dan zijn er te weinig insecten om op te jagen. Das weer mijn mazzel, kheb ook niets met regen.
Oefenen dat is het devies. Veel op pad met de batdetector en luisteren naar de subtiele verschillen, in de echo’s, die de detector oppikt. Ik moet gaan kijken hoe het in de toekomst met deze stukkies gaat. Als ik op pad ben om vleermuizen te determineren dan kan ik geen stukkie schrijven. Tis de bedoeling dat wij in de vroege ochtend of late avond op pad gaan dus ik moet even kijken wanneer ik dan de mogelijkheid heb om te schrijven. Het zit er dik in dat ze wat onregelmatiger online komen. Maar ik ga er zeker mee door, ik bijt me door die online lessen heen.
Een vriend van mij, in Fryslan, is ook aangenomen als Batmen, zijn naam is Robin. Eeeehhhh o nee, Ruben. Batmen en Ruben, what’s in the name! Wie weet kunnen we samen op pad, op zoek naar de zeldzame Tweekleurige vleermuis of de Water of Meervleermuis die over de Friesche meren scheert. Binnenkort hoop ik weer een teefoon met camera te hebben, ik kijk nu al uit naar de foto’s. We gaan mooie momenten beleven, Sam, Ruben en moi, ik kijk er naar uit:-)
