Gefeliciteerd! Ik hoop dat je 55ste jaar voor jou net zo’n feest wordt als ie voor mij is geweest. Maak er een mooi jaar van.
Poeh. ik heb het er ondertussen moeilijk mee, de laatste loodjes als kok voor de ontheemden. Nog een paar weekjes en het zit erop. Gisteren stond ik in een lift met 2 dames die, uit naar wat ik begreep, Columbia komen. Ik heb die vrouwen nog nooit in dezelfde outfit zien rondlopen, ze hebben meer kleren bij zich dan Linn in haar kast heeft hangen en niet de goedkoopste kleren. Nu ben ik geen fan van luchies, ik weet dan ook niet wat ze voor parfum gebruikten maar je rook, de parfum, door de kippenpoten heen. Ik heb een klacht ontvangen over mijn eten, er zat teveel gehakt in de spaghetti.
Tis eigenlijk nooit goed, ook niet bij de begeleiding van de asielzoekers. We hebben allemaal andere verwachtingen over hoe we met elkaar om moeten gaan. Op de twee columbiaanse dames na zijn de meeste ontheemden dik, veel van hen, veel te dik. Nergens krijg je het idee dat je hier te maken hebt met oorlogsslachtoffers, met mensen die duizenden kilometers hebben gelopen, die de meest gruwelijke dingen hebben meegemaakt, honger en dorst hebben geleden. Nee, dat dan weer niet.
En nu gun ik al die mensen absoluut het beste, maar waarom in Nederland? De meeste ontheemden komen hier niet omdat ze Nederlander willen worden, om iets bij te dragen aan de Nederlandse samenleving, de Nederlandse cultuur. Ze komen hier omdat het leven hier, op dit moment, een stukkie makkelijker is, en dat begrijp ik volkomen. Waarschijnlijk had ik hetzelfde gedaan als ik daar was geboren. “Kok, we hebben meer patat nodig en kipknotsen, de ontheemden hebben nog honger!” Het is nooit genoeg, ik mis Fryslan…
