Heerlijk als het zo koud is om lekker weg te kruipen onder de dekens. Dat probeer ik trouwens ook bij Sam maar die weigert onder de dekens te liggen. Ik dek hem elke avond lekker toe met een dekentje maar nog geen uur later heeft tie die deken alweer afgeschud, terwijl hij, als ik de deken over hem heen leg wel lekker knort. Zo’n knorrent geluid van: ‘lekker baas, kom maar op.’ Vandaag een stukkie over Sam, wil ik al een hele tijd maar ik wordt elke x afgeleid door iets waarvan ik denk dat het belangrijker is. Maar wat is nou belangijker dan Sam? Niets toch.
Sam vind het helemaal niets zolang alleen thuis zijn, man wat is ie blij als 1 van ons weer thuis komt na werk. Nu is dat natuurlijk normaal, dat doet elke hond, maar Sam eet ook niet als wij er niet zijn, kweet niet offie drinkt maar volgens mij doet tie dat ook niet, iig heel weinig. Pas als ik rond een uur of 19.45 thuis kom en hij na heel veel aaiwerk weer een beetje tot zichzelf is gekomen gaat tie na wat aandringen eten. Moet ik er wel nog wat lekkers bij doen, een stukkie worst of zo, en dan komt tie los en eet hij zijn bak leeg. Arme Sam, hij is het natuurlijk helemaal niet gewend. De afgelopen jaren was ik altijd bij hem, arm beest.
2 jaar issie nu bij me, en man, wat ben ik blij met hem. Vandaag ga ik ff met hem naar een vriendinnetje van ‘m, ik denk dat tie dat wel leuk vind. Vandaag ben ik vrij dus kan ik lekker met hem gaan lopen, ff wat extra aandacht voor Sammie, hij verdient het. Ik begrijp dattie er geen hol aanvind, maar op het moment is het niet anders. Baasie moet 160 ontheemden voeden. Deze week komen er lamsspareribs binnen, 60 kilo, dat vind ik dan toch wel weer hartstikke leuk. Lekker rommelen met 60 kilo vlees en daar dan weer een hoop mensen gelukkig mee maken. Daar doe ik het voor Sammie, het moet ff, ik leer er weer zoveel van. Ik hoop echt voor die mensen dat ze snel weer naar hun eigen land gaan. Maar zolang ze hier zijn moeten ze lekker eten, hoe vaak dat wel niet in de bijbel staat, dat je goed voor vreemdelingen moet zorgen, ontelbaar volgens mij. Eten is voor deze mensen eigenlijk de enige afleiding, sommige zitten er al ruim een jaar, hopend op een beter leven, wat een triestheid. Ik ken maar 1 hoop, Sam legt die elke ochtend.
