Mijn vroegere leventje. Met smartphone, in een dikke auto naar een chique restaurant rijden heeft toch een andere vibe dan de keuken schrobben waar je eten hebt gemaakt voor 160 ontheemden. Nee, daar hoef ik niet lang over na te denken, dat mis ik niet. Met het eten maken en het schrobben van die keuken doe ik veel nuttiger werk, althans dat vind ik, en ik hoop die 160 mensen ook. Ik wil niemand kwetsen maar in mijn ogen doen de meeste mensen nutteloos werk, daar ben ik al jaren van overtuigd, al voor mijn wappie periode riep ik dat. Bezigheidstherapie, dat is waar heel veel mensen mee bezig zijn, gesubsidieerd, dat dan weer wel.
Wat is dan bezigheidstherapie en wat is nuttig werk, volgens mij? Want ook voor collega’s waar ik nu mee werk heb ik het gevoel dat ze alleen maar bezig zijn zodat ze bezig zijn en geld verdienen. Nou volgens mij ligt het aan liefde. Er is geen liefde meer, geen drang om iets moois te maken van hetgeen waar je mee bezig bent. Als je naar onze architectuur kijkt dan begrijp je precies wat ik bedoel. We werken niet om iets bij te dragen aan een samenleving, we werken niet om iets moois achter te laten, om nuttig te zijn. Nee, we werken voor de volgende vakantie, de nieuwe auto, voor een geweldig concert, voor onze eigen plek, Maar is dat echt het belangrijkste? Ik kan me herinneren dat dat vroeger anders was. En dan bedoel ik met vroeger niet toen ik nog een klein Koertje was maar ik bedoel vroeger vroeger.
Het hoogste streven in een mensenleven is dat je hetzelf goed hebt, en als je het niet goed hebt dan zorg je daarvoor. Het gaat er niet om wat je achterlaat voor volgende generaties, het gaat erom te zorgen dat je nu alles kan kopen wat je hartje begeert. Wat voor een teringzooi we achterlaten daar kijken we niet naar.
Als ik de bijbel lees dan kom ik tot heel andere conclusies over waar het in dit leven om draait. Als Jezus bezig was geweest met het vinden van een eigen plek toen ie 33 was dan hadden we nu geen Christendom gehad. Als Paulus lekker was gaan chillen met zijn vienden ipv de hele wereld rond te reizen om Gods woord te verkondigen dan hadden we waarschijnlijk nooit over Jezus gehoord. Maar ook in de modernere tijden zijn voorbeelden genoeg te vinden van mensen die niet bezig waren met zichzelf maar bereid waren of zijn geweest zichzelf weg te cijferen voor een ander, en daar draait het volgens mij om. Maar ja, kom daar maar eens om in deze tijd. Denk niet dat je volle zalen trekt met dit soort gedachten. En toch ben ik ervan overtuigd dat dat de enige manier gaat zijn om uit deze chaos te komen. Uit dit volledig doorgedraaide gekkenhuis. Door met liefde en aandacht iets achter te laten voor anderen, er is toch niets mooiers?
