24 december 2023, morgen is het kerst.

Vroeger vond ik kerstavond altijd het leukst. Dan mochten we opblijven en gingen we naar de kerstnachtdienst. Het was altijd veel drukker in de kerk dan normaal en dat gaf een speciale sfeer. Een sfeer van verbondenheid, van begrip en devotie. Zo kwam het op mij althans over als klein jochie, het maakte indruk op me, die sfeer. Ik ben hem in mijn volwassen leven nog niet tegen gekomen.

Toch doe ik er alles aan om nog steeds met de ogen van een kind naar de wereld te kijken. Das niet makkelijk, ik weet teveel. Maar toch lukt het me steeds beter nu ik mijn vertrouwen terug heb. Mijn vertrouwen in iets wat groter is dan mij. Vroeger was dat mijn vader, kan daar moeilijk over doen maar zo is het. En nu is het weer mijn Vader, alleen niet mijn pa maar de Vader in de hemel, man wat ben ik ze beide lang kwijt geweest.

Ik zal die dag nooit vergeten dat ik net in de bijbel begonnen was. Het eerste hoofdstuk van Genesis was me al te moeilijk, ik klapte de bijbel dicht en sprak hardop uit dat ik hulp nodig zou hebben om door die bijbel heen te komen. Ik klom de Mithrandir uit en stapte de wal op, op zoek naar een kerk in een dorpje waar ik nog nooit geweest was. Er liep een man over een brug en ik besloot hem aan te spreken. “Kunt u mij vertellen of er hier een kerk is?” “Ja natuurlijk” zei de man, “Ik ben dominee geweest in dit dorp, loop maar even mee.” Door die ontmoeting ben ik de mensen tegen gekomen die mij de afgelopen maanden geholpen hebben met het lezen van de bijbel, met het weer vinden van God, ik ben Hem lang kwijt geweest.

Hij mij niet btw, als ik terug kijk op de afgelopen 4 jaar heeft Hij me geen moment in de steek gelaten. Nooit ben ik iets tekort gekomen, alles is er altijd geweest. Hoe boos ik ook ben geweest op de hele wereld, op alles en iedereen om me heen, Hij zorgde dat het me aan niets ontbeerde, eigenlijk ongelooflijk, maar tis wel waar.

De kerstnachtdienst begint hier vandaag om 19.00, das erg vroeg vind ik. Maar ik kijk ernaar uit, ik hoop dat ik me weer hetzelfde ga voelen als een jaar of 7/48 geleden. Ik ga voor veilig, ik ga voor gereformeerd, dat ken ik nou eenmaal, daar zat ik vroeger ook. Wat een jaar, ik schreef het al toen ik 55 werd, dat dit een heftig jaar zou worden. Toen was ik de dominee nog niet tegengekomen, had nog geen stallen uitgemest of natuurgebieden ontdaan van sint jacobskruid. Was er niets dat uitzicht gaf op een baan die mij de kans zou geven om te koken, voor vreemdelingen, met 5 speciale ingrediënten. Dankbaarheid, Barmhartigheid, Nederigheid, Verwondering en Liefde.