Qui, qui aujourd’hui, ne pas problem. Om 16.00 niemand gezien, das toch ernstig irritant….
Je gaat aan jezelf twijfelen, doen we iets fout? Heb ik de verkeerde kleur baard? Dat soort dingen gaan door je hoofd de hele dag. Ze zijn daarnaast hartstikke aardig, komen alleen niet opdagen. Zo jammer…
Want we beginnen een beetje te verschimmelen hier in het haventje, de boot moet varen. Nou ja wie weet vandaag. De mensen voor ons zijn al een stuk verder richting Frankrijk maar ik kreeg gisteren een berichtje van ze dat ze weer voor een sluis liggen die niet werkt. Dat we al besloten hebben om niet door te varen is dus geen domme beslissing. En daarnaast heb ik tijd om te lezen. Alles heeft een reden en wie weet liggen we daarom wel hier.
Alles heeft een reden, gepland of niet gepland. Meerdere keren ben ik in Israël geweest, er is geen land wat zoveel indruk op me heeft gemaakt als Israël. Je proeft, je voelt de geschiedenis overal om je heen, eeuwenoude voetstappen lopen er met je mee. Gisteren las ik dat leden van de Wagner groep, die kennen we toch nog wel, betrokken zijn bij het trainen van de Palestijnse terroristen die een paar dagen geleden Israël binnenvielen. Samen met de raketten en drones uit Iran zijn we flink op weg een geplande profetie uit te laten komen. Eeuwen, duizenden jaren geleden al opgeschreven door Jesaja, Jeremia en Johannes. Aan de laatste ben ik nog niet toe, bijna. Ik beschouw, Johannes, zijn Openbaringen als de klap op de vuurpijl van mijn reis door de bijbel de afgelopen 6 maanden. Maar eerst nog een stuk of wat brieven van Paulus, ik moet bekennen dat ik er soms wel wat moeite mee heb. Zijn ideeën over man en vrouw en hoe die met elkaar moeten omgaan vind ik lastig. Wat zeg ik, ik ben van mening dattie fout zit. Net als vers 13, de brief aan de Romeinen, ik moet daar toch ff afhaken. Maar goed, Paulus was ook maar een mens, die kan zich vergissen, doen we allemaal wel eens….
