Waarom zeggen mensen niet gewoon recht in mijn gezicht waarom ze me er niet bij willen hebben? Je had het moeten opnemen gisteren, hoe 2 overvloedige schapen mij staan uit te leggen waarom ik er niet bij pas. Alsof ik dat zelf niet weet.
Het leek allemaal zo mooi, te mooi dat moet ik bekennen. Toen ik voor het eerst met de eigenaren sprak besefte ik dat ook en dat ontroerde me. Tranen welde op in mijn ogen terwijl ik daar, met ze, zat te praten. Mensen die van mening zijn dat ze verdienen wat ze hebben, dat ze er hard voor hebben gewerkt. Ik zal dat moment nooit vergeten, dat gevoel wat me toen overviel was zo allesomvattend, zo mooi, terwijl ik tegelijkertijd besefte dat het daarom ook niet waarheid kon worden, dat ik het niet verdien.
Maar waarom zeggen ze dan niet gewoon tegen mij dat ik er niet bij pas. Dat als ik daar ga BBQ’n de sfeer volledig zal veranderen en dat ze dat niet willen. Waarom verzinnen ze allemaal kutsmoezen die nergens op slaan? Ik kan het echt wel hebben, tis niet de eerste x, kheb er nooit bijgepast.
“Ze moeten het je gunnen,” zei Linn gisteren tegen mij. En daar heeft ze verdomd gelijk in. Zo is het altijd geweest. Maar wat kijk ik terug op een mooi weekend! Alleen het dromen over de mogelijkheden was al geweldig. Nu weer verder op zoek naar een plekkie hier ergens in de buurt, als God dat wil.
