Het enige wat ik voor me zie is staal, kilometers staal. En ik sta daar met een stukkie schuurpapier en moet dat staal gaan schuren. Kilometers staal, geverfd staal, hier en daar gebladderd. Wat een werk, een vriendin stuurde me een berichtje dat booteigenaren 2 gelukkige momenten kennen tijdens hun eigenaarschap. Als ze de boot kopen en als ze hem verkopen.
Neeeeeee, gelul! Wat kijk ik er naar uit! Maar dat schuren is met recht klote werk. En dan viel het nog wel mee, kheb boten gezien die er veel erger aan toe waren. Maar goed! Het meeste schuurwerk zit er op, vooral dankzij mijn maatje Erik. Vandaag aan de verf.
En een nieuw, oud, wc’tje inbouwen. De vorige eigenaar doet aan afvalscheiden. Niet alleen particulier maar tis zijn werk. In al zijn wijsheid heeft de beste man het oude pomp wc’tje verwijderd en er een chemisch toilet ingezet. Als ik ergens een hekel aan heb is het chemische toiletten, dus heb ik een oud boottoiletje opgesnord. Een pomptoiletje. De aansluitingen zitten er nog, das mazzel. Als ik iets triest vind is het wel om met mijn eigen chemisch verdunde stront naar een stortbak te moeten lopen waar nog meer chemisch verdunde stront ronddrijft, verschrikkelijk. Mijn keuteltjes zijn voeding! Voeding voor de grond, de vissen, voor alles wat in de plomp leeft. Als kleinzoon van een strontboer weet ik daar alles van!
Kweet niet of het vandaag allemaal gaat lukken, ach anders is er morgen weer een dag. De tijd vliegt voorbij. De Maya’s hadden dat al voorspeld, kweet de term in het mayanees niet maar in het Engels is het de Quickening. Nu is tijd een illusie maar niet in dit systeem, in deze matrix. Gelukkig doe ik niet meer mee, is er geen tijd, alleen zijn. En liefde natuurlijk! Voor alles wat leeft, ademt, groeit, bloeit en jarig is. En natuurlijk voor Sam, hij wil weer uit. Laat ik maar eens kijken of ik mijn lichaam kan overhalen in actie te komen. Sam staat al ongeduldig te trappelen, uitslover…
2 reacties op “17 april 2023, lig als een dood vogeltje in bed.”
Rustig aan. Als je het niet af wilt hebben is het sneller klaar.
Geweldig! Als je het niet af wilt hebben, gaat het sneller. Paf, in de roos.
Als je het af wilt hebben, dan word je steeds onzorgvuldiger, bereid je het werk slecht voor, maak je fouten.
Man, vertel mij wat. Ben zo ongeduldig, hopeloos.
Het 3× lezen van “Zen en de kunst van het motoronderhoud” en “Lila” van Pirsig heeft wel wat geholpen moet ik zeggen. Onbezwaard gemoed. Ben je dat ff kwijt, meteen ophouwen met knutselen, ga iets anders doen.
Jammer dat ik Pirsig pas ben gaan lezen na m’n 65ste. En na de verkoop van mn zeilbootje. Ik was er zo klaar mee, elk jaar de boot op de wal takelen om het onderwaterschip te verven. Sloeg je een jaar over, had je een ton mosselen aan de romp….