Heb ik weer geen gelijk, wopke blijft gewoon zitten! En volgens die heks van een kaag is er helemaal geen kabinetscrisis. Overal is crisis maar niet in het kabinet. Daar heerst rust en stabiliteit. Daar staan alle neuzen dezelfde kant op, de verkeerde.
En tRump? Waarom is die niet opgepakt? Hij had het beloofd! Dit is wel leuk, ik las ergens een verhaal dat de beste man opgepakt zou worden en dan na 3 dagen weer tot ons zal komen. Dit is het verhaal in het ultra-kort, er zit in het echt nog veel meer drama bij. Tja ik lig dan in een deuk hier. Sam kijkt me dan aan of ik gek ben. En waarschijnlijk heeft tie gelijk.
Hij is niet de enige. Nou dat lieg ik, gek is niet het goede woord. Of wel? Ik weet het niet, het is niet zo belangrijk. Ik voel dezelfde kracht, dezelfde opstandigheid en emoties in mij opkomen als toen ik, 30 jaar geleden, tussen een 25 tal soldaten, met mitrailleurs, op een vliegveld in Lahore stond. Ze waren ervan overtuigd dat ik een crimineel was, alleen konden ze dat niet bewijzen. Maar daar gaat het niet om, het gaat om dat moment dat ik daar op dat vliegveld stond. Ik zal de adrenaline, de overlevingsdrang, de emoties die door mij heen raasden nooit vergeten. 25 man stonden om me heen, zwaar bewapend, ervan overtuigd dat ik dat vliegtuig niet zou gaan halen. In het Engels ben ik ze een verhaal gaan vertellen over de geschiedenis van de wereld. Ik liep tijdens het vertellen op ze af en keek ze recht in de ogen. Geen moment was ik bang, alleen maar die ongelooflijke rush, die adrenalinestoot, ik had het gevoel dat ik niet liep maar zweefde. Toen het vliegtuig, later, opsteeg, met mij erin, voelde ik me heel licht, en moe.
Die adrenaline, voelde ik weer tijdens mijn arrestatie 2 jaar geleden in Deventer en ik merk dat tie, nog steeds, niet weg is. Dat iedere vezel in mijn lichaam zich aan het voorbereiden is op het grootste avontuur wat ik in mijn leven ga meemaken. Op naar de karavaan! De Caravan of love.
