Man wat schijnt dat ding fel. Tis de laatste volle maan van het jaar, op naar 2023, naar leren nog meer los te laten.
Want al heb ik niets, er is nog zoveel los te laten. Gelukkig komen Smurf, Lou, Elanor en Frodo me helpen. Sinds gisteren ziet het er naar uit dat we een plekkie in de buurt hebben gevonden waar ze mogen staan zodat ik voor ze kan/mag zorgen. Er moet nog wel het 1 en ander gebeuren maar dat gaan we regelen. Het zal goed voor me zijn me weer dagelijks met ze te omringen. Hun energie de mijne te laten zijn. Dat issie nu niet, verre van.
Kheb zin in eindeloze wandelingen, Met niets anders bezig zijn dan samen. Gaat een uitdaging worden met z’n 5’n maar daar komt vast een oplossing voor. Ik laat me zonder de langoren veel te veel meeslepen, terwijl ik weet, het gaat maar om 1 ding, samen lopen.
Los laten! Niets meer willen veranderen, alleen zijn. Kheb dat gevoel heel even gehad toen ik met Elanor en Frodo in Drenthe was. Het was een ongemakkelijk gevoel omdat er geen toekomst was, maar naar dat gevoel, naar die staat wil ik terug. Een leven zonder toekomst. Volledig in het nu. Daar liggen voor mij nog wat antwoorden…
