Dan schrijf ik er zelfs al een stukkie over in mijn hoofd. Over bv de verkiezingen in de USA, de oorlog, bitcoin of de leugens in de Nederlandse politiek. Zo imaginair ik zo’n 2 à 3 stukkies per dag. Ik hoef daar niet voor op een stoel te zitten. Ik imaginair bijvoorbeeld tijdens het lopen met Sam, of tijdens het afwassen of vegen, ik imaginair wat af. Maar die stukkies halen de eindstreep niet zo vaak. Het heeft geen enkele zin meer.
Ergens in Indonesië komen wereldleiders op dit moment bij elkaar om te praten over onze toekomst. Mannen en vrouwen, die ik niet ken, menen het recht te hebben onze maatschappij af te breken om iets nieuws op te bouwen. Iets wat volgens deze mensen beter gaat worden dan wat er was. 1tje waar, volgens de SDG’s, geen armoede, geen vervuiling, geen verschillen, geen moeders, geen leven meer mogelijk is. 15 minuts cities komen er aan, 15 minuten steden. Oxford in Engeland gaat de eerste worden. Je hele leven gaat zich afspelen binnen 15 minuten van je slaapplaats. Je wordt 24×7 gecontroleerd via camera’s en QR codes. Er een andere mening op na houden wordt strafbaar en ben je braaf dan mag je 3 weken op vakantie in een indoctrinatiekamp naar keuze, lang leve Build Back Better.
In het filmpje hieronder legt een varken van de bank of international settlements uit hoe ze dat gaan doen. Die trein dendert door, maar wij ook🤠. Ik hou ze in de gaten maar hoef er niet meer over te schrijven. Het afbreken gaat ze goed af maar hoe we gaan bouwen maken we zelf wel uit. Kheb geen moer met dat varken te maken.
