Onmogelijk om mee om te gaan. Je wilt het je niet voorstellen, maar wat er wereldwijd gebeurt is van zo’n ongelooflijke krankzinnigheid, tis niet te harden. Ik wist het. Schrijf er al ruim 2 jaar over. Probeer het onderwerp tijdens conversaties met wappies, schaapies en snappies op tafel te gooien maar krijg eigenlijk altijd 0 op het rekest.
Kheb me afgevraagd, vannacht, of ik er weer over moest beginnen vandaag. Wat het voor nut heeft als niemand het er over wil hebben. Maar toch moet het, misschien dat ik 1 of 2 mensen bereik, dat is genoeg. Het is noodzakelijk dat we gaan nadenken over wat het gaat betekenen voor een samenleving als mensen op straat dood neervallen. De 1 na de ander dood in zijn of haar bed wordt gevonden. Er geen oversterfte is van 4 á 500 per week maar 10 tot 20.000. Hoe ga je daarmee om? Een praktische, wie gaat dat allemaal opruimen?
Gisteren vond ik met gemak onderstaande berichten, in MSM, over mensen die afgelopen weekend op een podium of sportveld in elkaar zijn geklapt. 4 mannen, 2 vrouwen. 5 waren meteen overleden, tot dat moment gezonde, sportieve wereldburgers. Het opruimen gaat nog al maken de ovens overuren. Hoelang blijft dit nog goed gaan? Deze mensen halen het nieuws, hoevelen doen dat niet? Hoelang duurt het nog voor er paniek uit breekt? En wat dan te doen? Wie gaat er de schuld krijgen?
Wie wil hier over praten? Wil meedenken over hoe we aankomende 2 tot 3 jaar gaan overleven in een wereld vol dood en verderf. Wie wil ermee doen de nar te spelen? Ze gaan zo nodig zijn. Morgen daarover meer!
