Ik had gisteren zo’n mooi gesprek met iemand via de telegram app, kippenvel stond op mijn armen. Een paar letters op een klein schermpje ontroerden mij en ook de persoon waar ik mee chatte. Ongelooflijk toch? Dat dat kan. Twee totaal onbekenden van elkaar en dan zo geraakt worden. Prachtig!
En dan moet ik het toch ff over mijn stukkie van gisteren hebben. Daar staan grote woorden in. Er wordt gesmeten met vrouwelijk en mannelijk vleeswaren, ‘t klinkt heel stoer. Zo zit ik in elkaar, ik durf dat wel, grote woorden gebruiken. Ben ik altijd wel goed in geweest. Ik ging vaak net een stapje verder dan eigenlijk noodzakelijk was. Dat vond ik leuk, kijken hoe men reageert en dan gebruik maken van de verwarring. Als ik terug kijk dan gebruikte ik grote woorden vooral om iets negatiefs te benadrukken. Om mijn verdriet, woede of onmacht meer kracht bij te zetten. Heel zelden, eigenlijk bijna nooit om iets positiefs naar boven te halen, dat maakte ik vaak kleiner. Wat een verspilling, wat ontzettend jammer!
Vooral dat ik er pas achterkom op mijn 54ste. Das wel jammer. Maar tis nooit te laat om te leren! Laat ik het roer maar eens om gooien. Dus geen stukkies meer met vleeswaren, eeehhhh behalve als ik er positief over schrijf. Een flamoes is tenslotte iets heel moois, daar kan je gedichten over schrijven! Maar stukkies waarin ik mijn woorden wat zorgvuldiger kies. Om vaker kippenvel te krijgen, omdat woorden zo mooi kunnen zijn…
Één reactie op “16 oktober 2022, moet het toch ff hebben over woorden en wat ze met mij doen.”
Oh koert, wat weer prachtig geschreven, ook dit stuk raakt mij, gisteravond was waardevol en ontroerend, dat je er nog een plaatje van je prachtige ezels bij doet zegt mij hoe fijn ons gesprek was en hoe je hebt geluisterd, dank je wel mooi mens