Ik heb me altijd afgevraagd hoe de mensen in Jericho zich hebben gevoeld in die 7 dagen dat de Israëlieten om de stad heen liepen. Of ze bang waren of dat ze vertrouwden op de dikke muren die de stad beschermden? Zouden ze zich in die 7 dagen hebben voorbereid op strijd of zijn ze gewoon gaan feest vieren? Wat zo gruwelijk is aan het verhaal is dat de Joden deopdracht hadden om nadat de muren gevallen waren alle inwoners te doden, op Rachel en haar familie na. Wat een bloedbad moet dat geweest zijn! Wat een gruwelijk verhaal is dat! Alle inwoners, dus ook baby’s, kinderen, jong volwassenen, bejaarden zelfs de dieren moesten dood.
Jozua en zijn volk, zijn dus, nadat ze op zondag 7x om die muren zijn gelopen die stad binnen getrokken en hebben daar al die mensen, op Rachel en haar familie na, afgeslacht. Ik kan me daar persoonlijk niets bij voorstellen. Dat je daar dan, nadat je 7 dagen rondjes om een stad hebt gelopen, ff lekker een paar baby’s gaat vermoorden in opdracht van God.
Ik vind het een raar verhaal. Hoeveel mensen zullen er gewoond hebben in die stad, in die tijd? 10k? 30? Misschien minder? Meer? Ik weet het niet maar tis toch absurd? Is er geen 1 Israëliet geweest die zei: “Is dat nou echt nodig God? Moeten we nou echt alles en iedereen vermoorden? Ik heb daar eigenlijk niet zo’n zin an!”
De muren van onze beschaving zijn aan het instorten, ipv een tabernakel hebben we een televisie. Hogepriesters zat die ons vertellen hoe te leven en wie de vijand is. Tis een absurd verhaal maar daar gaat het niet om, we lopen rondjes om elkaar heen, luisteren niet naar elkaar maar vertrouwen op muren en tabernakels. En toch geloof ik dat er genoeg mensen zijn die zeggen: “Daar heb ik geen zin an.”
