17 jaar worden en ondertussen ook nog even examen doen in deze tijd! Ik geef het je te doen. Maar jij gaat het doen kerel! Daar ben ik van overtuigd, maak er een mooie dag van, doe de groeten aan alle mensen om je heen vandaag en weet ik hou van je…
Hier komt een waterig zonnetje door de bomen na een natte nacht. De ‘uitzonderlijke’ droogte is gelukkig voorbij. Sam vind het maar niks, hij heeft een broertje dood aan water. Nat gras vind tie helemaal niets. Verder gaat het hartstikke goed met mijn grote kleine vriend. Nou ja hartstikke goed, we hebben 1 klein probleempje! Sam heeft niets met rondlopende kippen. In Sam’s ogen is een goede kip een dooie kip die hij kan begraven voor later. En dat is met 1 van de 5 kippen dus al gelukt. Na 3 dagen vonden we haar pas, begraven langs de kant van de sloot. Das sws wel een dingetje Sam verstopt alles. Geef je hem een bot dan graaft hij een gat en pleurt dat bot erin. Lukt dat niet omdat hij binnen zit dan begraaft hij het bot onder mijn matras of dekens. Heerlijk gevoel is dat, als je je bed in kruipt, zo’n bot tussen de lakens. Ik moet er niet aan denken dat er binnenkort een dooie kip in mijn bed ligt.
Sam is ook zo ontzettend snel, andere honden die hij langzaam begint te leren kennen worden er moe van. in het begin proberen ze nog wel even mee te rennen maar er zijn al meerdere honden die er niet eens meer aan beginnen. Die komen dan maar op mij af lopen voor een aai over hun bol terwijl ze meewarig naar Sam kijken die als een dolle om ons heen rent. Ik herken zo veel in hem.
Zelf wordt ik, net als Sam, vaak meewarig aangekeken! Niet dat ik zo hard ren maar in de pas loop ik niet. Net als Sam verstop ik voedsel. Ik kan hem die botten, in mijn bed, dan ook niet kwalijk nemen. Die dooie kip is klote maar ik heb zelf het raam open laten staan waardoor hij erachter aan kon, waardoor hij ff kon ontsnappen. Dat gaat mij niet lukken, das zeker. Ontsnappen is onmogelijk…
