Categorieën
Niet gecategoriseerd

15 mei 2022, ijsheiligen lieverds, eindelijk!

Tijd om de laatste plantjes in de grond te zetten. Kheb niet veel ruimte meer, ik ben al bang dat ik de kolen te dicht op elkaar heb gezet. Man, wat worden die dingen al groot! Volgens mij moeten ze nog wel een paar maanden voor ze klaar zijn. Ben benieuwd hoe ze smaken:-)

Ik maak me zorgen om de boontjes. Die hebben het zwaar gehad. Zo’n verhuizing vanuit de kas naar de volle grond gaat ze niet in hun kouwe kleren zitten. Daarnaast zijn er al 4 plantjes volledig opgevroten door de slakken. Kheb er nu eierschalen en wat zout omheen gestrooid, op hoop van zegen!

Naar aanleiding van mijn stukkie gisteren kreeg ik wat vragen over hoe ik dat zie, praten met elkaar. Ben daar de afgelopen uren veel mee bezig geweest. Het lijkt zo makkelijk, maar in deze volledig op zijn kop gegooide wereld is het niet zo eenvoudig, dat besef ik me terdege.

Praten, ervaringen delen, onszelf proberen te herinneren. Vooral dat laatste is iets wat mij ongelooflijk intrigeert. Alles draait in mijn ogen daarom. Alleen lukt me dat niet, hoeveel ik ook lees of probeer te begrijpen. Om mijzelf te herinneren heb ik jullie nodig, heel veel van jullie om onszelf te kunnen zijn. “The Laurel will turn green again” daar zullen wij voor moeten zorgen. Door onszelf te herinneren. Daarover moeten we praten, toch!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *