13 november 2021, waar moet ik beginnen lieverds?

Ik kan het hebben over angst. De angst die ik hoor in de stem van een moeder als ze over haar 2 kinderen praat. De verwarring en totale hopeloosheid in haar stem. Waar moet ik heen? Is er straks nog onderwijs voor mijn kinderen? Zorg? Sport en spel? Werk?

De buschauffeur die zit te wachten in zijn bus op voetbalsupporters, zijn collega’s zitten in de Mac. Hij mag niet naar binnen, geen qr. Hoelang houd hij zijn baan nog en wat daarna? Als 53 jarige, niet gevaxxte wappie gaat dat lastig worden. Toch maar doen? Nee, maar wat dan?

Een Amsterdamse die haar hele leven heeft genoten van de dynamiek van de stad. Het uitgaansleven, de momenten buiten op een gezellig terras. De tientallen voorstellingen of concerten die je bij kon wonen als je een kaartje had bemachtigd. Ik hoor haar zoeken naar wat ze kwijt is. De ongedwongenheid van haar prachtige stad, de te vlotte opmerking van de barkeeper. Ze beseft dat een prikkie dat niet terug gaat brengen, dat het voor eeuwig is verloren

Een vriendin van mij merkte gisteren op dat het haar opviel dat eigenlijk alle wappies meerdere levens hebben geleefd. Dat zij vaak al door meerdere rouwprocessen zijn gegaan. Want dat is wat we nu doormaken kids, het is een rouwproces. Natuurlijk zijn we bang voor wat de toekomst ons gaat brengen maar wat nu vooral zoveel pijn doet is afscheid nemen van ons verleden. Alle zekerheden zijn verdwenen. Vrienden zijn onbekenden geworden, familie onbereikbaar. Werkgevers, politici, politie, boa’s de banken, het hele systeem is onbetrouwbaar, alles stort in elkaar.

We wisten dat het zou gebeuren, we voelden het aankomen. Ergens hopend dat het ons leventje nog net zou overslaan. Maar het dondert nu keihard over ons heen. En mijn God wat doet het pijn.

Misschien dat het er dit x wat ernstiger uitziet maar niets is minder waar, dat dachten jullie de vorige x ook. Geloof me het kan alleen maar mooier worden! Want kijk nou eens met gezond verstand naar wat we achterlaten. Dat was toch k*t? Wees nou eerlijk! We liepen onze rondjes in een groot rad, verdoofd door valse retoriek van schijnheilige pedofielen. We moeten onze lieve Heer op onze blote knietjes danken dat we de kans krijgen er iets mooiers van te maken! Zal niet makkelijk worden, das zeker, maar man wat een avontuur! Schouders eronder, gezellig samen! Leuk man…