Twee bommen, door die gemene Russen afgevuurd op onschuldige burgers. Tijdens een kerkdienst nog wel, wat een schoften, die Russen. Nergens in het journaille vind ik dat er, in het gebouw waar de raketten insloegen, een militaire ceremonie plaatsvond. Een uitreiking waar militairen, elkaar, wat waardeloze medailles omhangen. Meerdere keren is er tegen sirsky, das de opperbevelhebber in Oekraïne, gezegd dat hij die ceremonies, beter niet, naast kerken of ziekenhuizen kan organiseren. Edoch, dit levert mooi nieuws op in de westerse media, wat een klootzakken die Russen.
Ik zat zelf ook in de kerk gisterenochtend. De dienst was niet zo spannend maar de uitnodiging om koffie te komen drinken wel. Daar zat ik tussen een Friesche familie, drie generaties, ik pleitte voor een snelle vierde. Afstammelingen van een trots volk, ooit gevreesd over de wereldzeeën. Een uitstervend ras als ze niet oppassen.
In weinig ben ik het met ze eens als het gaat om de huidige wereldproblemen. In weinig zijn zij het met mij eens als het gaat om hoe ik leef. Toch zat ik daar, en ik voelde me zeer welkom, Swiebertje op bezoek bij Saar.
Is het belangrijk dat er Friezen blijven bestaan? Dat de liefde voor het land, de taal, de cultuur de tand des tijds overleefd? In mijn zoektocht naar de zin van het leven draait het volgens mij om het volk, je afkomst, het voortzetten van je cultuur. Dat je niet leeft voor jezelf, om snel financieel onafhankelijk te worden of beroemd, maar om het zorgen voor je land, je afkomst, je bern (kinderen in het Fries), om te weten waar je vandaan komt. Dat is wat de Heer van ons vraagt, zorg goed voor Mijn creatie, zei Hij. Daar horen de Friezen bij, zorg, alsjeblieft, goed voor elkaar…
https://youtu.be/0Lo8bZIacgA?si=Va4dEbAI8jNCUXVU
