In de afgelopen vijf jaar heb ik dat wel geleerd. Wat ik steeds meer ontdek is dat ik geen ambitie meer heb. Dat ik niets meer hoef te zijn om mezelf iets te vinden, dat het goed is zoals het is, lekker gevoel is dat.
Niet dat ik er volledig vanaf ben hoor, van het haantjes gedrag. Ik blijf tenslotte een mannetje. Maar als ik nadenk over wat ik wil worden dan hoef ik niets meer. Ik ben al, dat is genoeg.
En doordat ik ben maakt het geen reet uit hoe ik er ben. Of ik nou met lege handen sta of niet, het maakt niet uit. Vandaag moet ik weer loslaten, ben benieuwd wat voor nieuwe deuren zich weer gaan openen. Het wordt zomer! Daar gaan we van genieten, ik ben, dat is genoeg…
