Israël, wat een machtig mooi land, ik heb het er al vaker over gehad. Ik volg op telegram verschillende pro-palestina strijders maar natuurlijk ook een paar Israël aanhangers. Beide geloof ik niet, beide zijn bevangen door haat en dat geeft nooit een eerlijk beeld.
De waarheid ligt in het midden, zo ben ik opgevoed, maar in het geval van Israël ligt de waarheid ergens achteraan. De waarheid is zover weggestopt dat niemand eigenlijk meer weet wat waarheid is. Die doet er niet meer toe, is door de tijd zo vervormd dat hij niet meer bestaat. Het gaat er in Israël alleen maar om wie je gelooft, welk verhaal jij aanneemt als waar, de echte waarheid speelt daarin geen rol.
Als je de bijbel leest dan zijn de oorlogen die nu plaatsvinden nauw met elkaar verbonden. Is alles wat er om ons heen gebeurd geen toeval maar een script wat moet worden uitgerold. Gog en Magog, duizenden jaren geleden al beschreven, ieder volk zijn rol om Zijn komst voor te bereiden. Nu geloof ik in Zijn komst maar twijfel ik over het hoe, dat heb ik weer.
Persoonlijk blijf ik Hem vinden in het kleine en niet in de waanzin die ons opgelegd wordt. In de zonnestraal die nu in mijn ogen prikt na de zoveelste regenbui. Is het mogelijk om wat buiten mij gebeurt uit te zetten? Alleen te blijven in het één zijn met wat om mij heen is? Ik zei het al, een moeilijk stukkie, ik ben er zo klaar mee.
