Wat een leven heeft die man gehad. Alles draaide om het scherp van zijn zwaard, hoeveel oorlogen David wel niet gevoerd heeft, tis niet te tellen. Voordat ik aan Samuël begon kende ik 2 verhalen over David, die met Goliath en dattie het met een getrouwde vrouw deed en haar man liet vermoorden. Maar er is zoveel meer. Wat leefde deze man een intens leven, wat deed hij alles met een ongelooflijke passie en overgave.
Wat mij vooral bijblijft en waar ik nog niet uit ben is zijn relatie met Joab. Joab was zijn topgeneraal. Geen oorlog werd gevoerd zonder dat Joab voorop liep. Duizenden Filistijnen, Moabieten, Amorieten en vele andere moet hij hebben gedood. Maar Joab doodde ook Davids zoon Absalom terwijl die met zijn haren verstrikt zat in een boom. En hij doodde 2 rechtvaardige, stoere bevelhebbers van David om redelijk vage redenen. Aan het einde van zijn leven geeft David aan Salomo, zijn zoon die de nieuwe koning wordt, de opdracht Joab te straffen voor de dood van de 2 bevelhebbers, over zijn zoon rept hij niet. Absalom had zich ook redelijk misdragen, maar David had heel duidelijk aangegeven dat niemand hem mocht doden. Toch straft David Joab niet voor de dood van Absalom maar wel voor de dood van de rechtvaardige bevelhebbers. Ik vind dat fascinerend, persoonlijk zat ik vanaf dat Joab 3 messen in Absaloms hart steekt te wachten op een represaille maar zijn dood was onvermijdelijk, dat had David geaccepteerd, die van de onschuldige bevelhebbers niet.
De dood, de Israëlieten hadden een heel andere relatie met de dood dan wij nu. Maar ook met rechtschapen zijn, met boete doen, met alles vanuit volle overgave doen, met het leven leven alsof er geen dood, geen pijn, geen einde is. Joab werd gedood door Benjaja, de nieuwe opperbevelhebber, terwijl hij zich vasthield aan het altaar Gods. Hij verdedigde zichzelf niet. Wat is het toch een fascinerend boek, ik ben er nog lang niet uit.
