Stom dat ik niet gevraagd heb voor mooi weer op de 28ste tijdens de verhuizing, maar ja, je kan niet alles hebben. Wat een dag was het gisteren. Alles ging weer op zijn koertjes, 1 groot feest! Heel Fryslan is in de weer geweest om de ‘Mithrandir’, op deze konvooi dag, door de sluizen en bruggen van Gorredijk te sluizen. Heerlijk!
10 uur stipt lagen we voor de koartswachtersbregge, geen brugwachter te bekennen natuurlijk. Daarnaast was er verder geen boot op het water, we waren de enige. Om 10.10 ben ik maar naar de sluis gelopen. Daar heb je een sluiswachtershuisje waar ik hoopte meer info te vinden. Het huisje van de sluiswachter was leeg en op slot, een man met een grote snor stond te praten met een andere man die duidelijk bij het winkeltje hoorde tegenover het sluiswachtershuisje. “Moarn, Weet u” begon ik, meer hoefde ik niet te zeggen. De man met de snor begon te ratelen dat hij gebruik wilde maken van deze konvooi dag, dattie uit Gorredijk komt en dattie er ook niets van snapt. Tussen hem en de winkeleigenaar ontstond een gesprek over wie ze allemaal konden bereiken om die vermaledijde bruggen en sluizen voor ons te openen. Ik wist genoeg, hier schoot ik geen bal mee op, ik moest aan het werk.
Terug op de boot ben ik gaan bellen. Met de provincie, met de gemeente, met een man waar ik toevallig van wist dat hij de bruggenophaler is van Gorredijk. Dat is de heer Jonkman, Dhr Jonkman heeft ook een minicamping vlakbij Gorredijk. Toen ik hem een x belde, een maand geleden, of ik bij hem kon logeren met een tentje en Sam, zodat ik de boot op kon knappen, vertelde hij mij zijn hele levensverhaal. Zo liet hij onder andere vallen dat hij naast de minicamping ook bruggenophaler is, en dat onthoud ik dan. De gemeente nam natuurlijk niet op, het was zaterdag. De provincie ook niet maar die hadden een alarmnummer! Linn en ik waren het erover eens, alarm was er!
Meneer Jonkman nam ook op, beloofde mij net als een lieve mevrouw van de provincie dat ze er achteraan zouden gaan. Een half uurtje later waren er autoooootjes onderweg, zag ik fietsers op me af komen en klonk het luchtalarm. Nou dat laatste lieg ik, maar de eerste twee kloppen wel!
Nog een half uur later vaarde ik als enige boot door de bruggen van Gorredijk! De Mithrandir speelde een konvooi. Bij de sluis kwamen we de man met de snor tegen in zijn bootje, die ging Gorredijk juist binnen. Hij zwaaide en riep, “gelukt hè! Mooi man.”
Na de sluis volgen nog een aantal bruggen die speciaal voor ons werden bediend. De meneer die dat voor ons deed ging hierdoor een autorace missen die ergens werd gehouden. Ik voelde me geweldig! Wat een prachtige dag! Wat een heerlijk land, Dank U Heer!!!!
