Dat is dus niet de eerste x in mijn leven. Gisteren werd me dat verweten, door iemand dichtbij me, iemand waar ik van hou. En tsja hij heeft gelijk, niets is veranderlijker dan een koertje, ik heb er vaker over geschreven.
Vannacht werd ik wakker met het besef dat wat ik tot nu toe heb meegemaakt kinderspel is bij wat me nog te wachten staat. Als ik al had gedacht dat het van nu af aan alleen maar beter kan worden is dat nu wel voorbij. Helder zag ik de vernederingen, het gehoon en de geestelijke en fysieke pijn die me te wachten staat. Niet dat ik er tegenop zie, tis mijn weg, daar ben ik van overtuigd.
Mattheus 7:13-14, ga door de nauwe poort naar binnen. Want de brede weg, die velen volgen, en de ruime poort, waar velen door naar binnen gaan, leiden naar de ondergang. Nauw is de poort naar het leven, en smal de weg ernaar toe, en slechts weinigen weten die te vinden.
Nu weet ik niet of mijn smalle weggetje het pad is waar Jezus op doelt, ik doe ook maar wat. Maar wat ik wel, zeker, weet is dat de brede weg die mij gisterenavond werd aangeboden sws niet de juiste weg is, daar ben ik van overtuigd. Afgelopen nacht heeft Hij me dat weer duidelijk gemaakt. Dat ondanks wat me te wachten staat, ik door moet zetten. Dat mijn pad niet is geplaveid met rozen en kaviaar maar met doornen en afval. Het is niet anders, ik ben er klaar voor!!
Niet alleen ik maar de Fryske Filosoof is er ook klaar voor! Dus hierbij de 9de! podcast van de Filosoof en de nar. Open doekjes zullen we niet ontvangen das zeker, maar daar doen we het niet voor. We volgen een pad waarvan wij denken dat tie het waard is om weer belopen te worden, ondanks dat tie bijna is dichtgegroeid. Een bijna onbegaanbaar pad, op onze bek gaan is onvermijdelijk. Maar volgens ons is dit het pad naar het leven, het leven voor onze kinderen.
