Tis ff afwachten hoeveel maar ik denk dat we wel rond de 5 kilo kaas hebben gemaakt. Ze liggen nu, bij Karin, te drogen zodat ze vandaag het pekelbad in kunnen. Wat is het toch een uniek proces. Fascinerend om te zien hoe je van rauwe verse melk zo’n prachtig en, hopelijk, lekker product kan maken.
Het mooie van kaas maken is dat er veel rustmomentjes zijn. Het is een intensief maar relaxed procedé. Ik ben ervan overtuigd dat hoe relaxer je erover doet hoe lekkerderder de kaas, maar das nog ff een aanname. We gaan het meemaken, want das 1 ding wat zeker is, het duurt wel ff voor je ze kan nuttigen.
Tijd! Dat is wat kaas maken vraagt. Dagen voordat je begint met kaas maken moet je zuursel maken, en das niets meer dan verzuurde melk. Melk verzuurd niet zomaar, dat heeft tijd nodig. Dat zuursel moet bij de melk samen met stremsel, das een enzym wat ervoor zorgt dat de kaas gaat klonteren, ook dat heeft weer tijd nodig. En als ie dan geklonterd is en in elkaar is geperst, en in een pekelbad heeft gelegen en daarna heeft gedroogd en dan weer gecoat en daarna weer gerijpt, dan issie klaar. En als je dat dan met veel liefde doet dan wordt tie het lekkerst. Als je hem tijdens het rijpen elke dag ff omdraait en tegen hem praat, misschien een aai over zijn gladde huidje geeft, dan voelt zo’n kaasje zich het best. Tis tenslotte iets levends wat plaatsvind in die kaas. Dat kan je beïnvloeden.
Bij BBQ’n heb je dat ook, hoe meer tijd je een stuk vlees geeft om naar zijn ideale temp te komen hoe lekkerderder. Ik moet dit onthouden voor als we weer op pad gaan met Lou, Smurf, Frodo en Elanor, dat we de tijd nemen, dan wordt het vast het leukst….
