Ik zag gisteren alweer volop van alles uit de grond schieten. Maar laten we niet te vroeg juichen. Vorig jaar hadden we ook een week in februari waarin ik in mijn blote onderbroek buiten zat, waarna het een week later -19 was en een dik pak sneeuw mijn campertje bedekte.
De zon! Vroeg in het jaar voelt hij het lekkerst. Die eerste warme stralen die je huid verwarmen, je voelt de energie die je zo lang hebt gemist je lichaam binnenstromen, heerlijk! Hoe ik ook tegen de winter opzie, al vanaf 21 juni begin ik er van te balen dat de dagen weer korter worden, toch zijn seizoenen wel fijn. Ik heb een aantal winters doorgebracht in warme oorden en dan mis je de sensatie van die eerste zonnestralen op je huid na een lange sombere winter. Ik kan niet wachten, ik voel dat die dag er snel aankomt, wat zal ik hem omarmen.
Elanor en Frodo zijn ook helemaal klaar met de winter. Dat gezomp in die door en door natte weilanden is niets voor ezels. Ze willen er weer op uit, vervelen zich. Frodo is een stuk groter geworden. wie weet houd hij het wandelen al langer vol.
Lente 2022, ik hoor een merel prachtig zingen hier vlak naast me in de boom. Hij of zij maakt zich op voor een nieuw begin. De natuur rondom me ontwaakt zonder angst of verwachting over wat gaat komen. Ik moet nog zoveel leren. Of zoals Marcel Messing terecht zegt, afleren. Deze man bezit meer kennis in zijn linker teennagel dan ik in mijn hele lijf. Toch ziet hij de beperktheid van het weten, was ik maar zover.
