Als ze maar open kunnen. Zou dat nou echt zo zijn? Het probleem is dat ik al jaren geen gebruik meer maak van de nachthoreca, ik heb dus geen idee hoe die zich heeft ontwikkeld. Het zal vast niet meer zijn zoals ik het kende van heeeel lang geleden, maar zo erg kan het toch niet zijn? De nacht was van Herman en Jules, van junkies en hoeren, van studenten en dieven, de nacht was van de vrije geesten.
Ik heb een tijdje in een nachtkroeg gewerkt in de Haarlemmerstraat in A’dam. Het café was een toevluchtsoord voor de dames van Jan Bik. Jan werkte als student begin jaren ‘60 in een tijdschriftenwinkeltje en verkocht wat seksboekjes van onder de toonbank. Het verhaal ging dat een vriendin van hem wat wou bijverdienen en die vroeg Jan of dat in het kamertje boven de winkel mogelijk was. Jan was de slechtste niet en verhuurde de kamer per uur aan de dame. Dat werd zijn businessmodel. Jan was geen souteneur maar kamerverhuurder. Dat heeft hij zijn hele leven volgehouden. Op het hoogtepunt van zijn carrière bezat hij volgens mij 3 bordelen, eeehhh kamerverhuur bedrijven. Daar liep hij dan rond in een badjas op slippers. Het was een aimabele man, goed voor zijn dames zeiden ze tegen mij. 1 van de koningen van de nacht.
Amsterdam ging eind jaren ‘80 begin ‘90 niet dicht. 24×7 was er vertier. Ik heb nog een tijdje op het Oudekerksplein gewoond boven La Vie en Rose een stripbar waar ik een x hartstikke dronken mijn vriendin verloor aan een prostitutie. Terwijl ik met mijn dronken kop op de bar in slaap was gevallen ging zij er vandoor met 1 van de dames. Alles kon in die tijd, we waren de vrije geesten van de nacht.
Het maakt de nachthoreca nu geen donder meer uit. 1g, 2g, 10g? Gooi er maar in! Als we maar open kunnen wordt er geroepen. Ik moet denken aan Henk Kip, een vaste gast in de Haarlemmerstraat. Na zijn bezoek aan het bordeel van Jan kwam hij in het café zitten tot de treinen weer reden. Henk kwam uit Barneveld, vandaar de kip! Henk vroeg, bij Jan, altijd 2 dames mee naar boven die het met elkaar moesten doen. Zelf ging hij op een stoel zitten in zijn blote borst en speelde met zijn tepels. Dat was alles. Voor de dames was Henk de ideale klant. Hij betaalde goed en deed niets. In Barneveld wachtte zijn vrouw ‘s ochtends op hem met koffie, hij zou haar nooit bedriegen zei hij, dat was ons wel duidelijk…
Waar zouden de Henkies, de Jan’s en de Koertjes hun vertier nu halen? Of is er geen behoefte meer aan zaken die het daglicht niet kunnen verdragen? Roos was 1 van de dames die bij Jan werkte. Ze was, voor mij, in die tijd een wat oudere dame, maar man wat genoot ze van haar vak. Ze was getrouwd, ging 5x per jaar op vakantie maar was altijd weer blij als ze terug was en weer aan het werk kon. Ze was een echte Amsterdamse, praatte zo plat als het maar kan. Ik zal haar schorre geschater nooit vergeten. Omdat ik zo lief was mocht ik gratis, Roos lustte er wel pap van, de nacht was van de ondeugenden…
