Voor de kleinste dingen ben je afhankelijk van een ander. En dat is klote, In NL hebben we het zo geregeld dat burgers zich daar hoegenaamd geen zorgen over hoeven te maken, het systeem lost dat probleem voor ze op. Ze hebben opvanghuizen gebouwd, er is het leger des Heils er zijn sociaal werkers, er zijn ambtenaren, slaapzalen en nog veel meer professionals die geld verdienen aan de daklozen. Al deze instellingen en zogenaamd goedbedoelende hulpverleners stellen voorwaarden op waar een dakloze aan moet voldoen om de hulp die zij vanuit hun professie aanbieden te ontvangen, want tsja zij hebben ervoor gestudeerd. Zij weten echt wel wat jij nodig hebt en hoe ze jou dat moeten aanbieden.
Ik keek vroeger graag naar Swiebertje, “daar komt Swiebertje, onze Swieber met zijn ingedeukte hoed.” ONZE Swieber, zien jullie dat staan? Onze? Is er denken jullie nog een NLder te vinden die een dakloze als ‘1 van ons’ ziet? Nee hé, daklozen zijn veel maar niet van ONS.
Het grote probleem van veel daklozen is is dat ze zich schamen voor die afhankelijkheid. Sws schamen daklozen zich voor hun situatie, tot nu toe heb ik maar 1 dakloze ontmoet die er zelf voor gekozen heeft. Die schaamte wordt hen ingegeven door de burger. De gewone NLder. Omdat daklozen/zwervers niet meer van ONS zijn, maar weg-gemarginaliseerd worden uit de maatschappij door professionals, voelt de burger geen compassie meer. Daklozen worden niet gezien als volwaardige burgers, niet als 1 van ONS maar als een lozer waar je ver van weg moet blijven.
Maar geloof me het zijn mensen. Hele kwetsbare mensen vaak. En er komen er steeds meer bij! Willen jullie ze weer opnemen? Weer als 1 van ONS gaan zien? Want daar begint het lieverds. Bij ons. Niet bij de professional of bij de psych. Als jullie deze mensen weer durven aan te kijken, weer gaan zien als mensen van vlees en bloed, dan hoeft de dakloze zich niet te schamen. Laten we weer wat meer Swieberen!
3 reacties op “15 maart 2021, als je aan een dakloze vraagt wat het vervelendste is van dakloos zijn is het de afhankelijkheid, kids.”
Plafond, ceiling, cielo, hemel. Was er niet ooit een tijd toen de hemel ons dak was, de aarde een plaats voor reizigers? Bestond het woord dakloos eigenlijk wel, of homeless, thuisloos, als men wist dat “home is where the heart is”? Een hemel en een aarde met een hart als kompas. Zou daar compassie vandaan komen?
Respect voor jou Koert, wellicht ben je een roepende woestijnreiziger, maar er zijn mensen die jou horen!
Mooie vragen! Daar ga ik eens over nadenken. Dankjewel en een fijne dag🤠
Goedemorgen lieve Koert,
Wat een mooie vragen van gwynhfar.
Wat een mooi en verdrietig stukkie weer.
Ik keek ook altijd naar Swiebertje ONZE Swiebertje 😍
We hebben met elkaar een samenleving gecreëerd waarin je of een topper bent of een loser. Kinderen op het schoolplein roepen dat ook naar elkaar LOSER 🤷♀️ A
Als kind voelde ik me al met iets groters verbonden en met mijn medemensen, toen was ik al niet voor een specifieke sportclub of muziekband ook niet specifiek voor de stad waar ik geboren ven Rotterdam. Mensen eigenen zichzelf zo snel iets toe dat niet eens van hen is. We zijn allen wereldburgers en in wat voor hoedanigheid of staat we fysiek of geestelijk ook verkeren, bovenal zijn we (mede)mensen. We zijn niet onze status, titel, armoede/rijkdom, huis etc. we zijn MENSEN die alleen doodgaan op één dag.
Voel mee met alle mensen die buiten moeten leven, vrije keuze of niet. Voel mee met alle bemoeienis en hiërarchie van de hulpverlening omdat zij ook (nog) niet beter weten. We zijn verleerd om de ander te vragen of en wat zij voor ‘hulp’ willen. Heb dat zo vaak meegemaakt tijdens mijn vele operaties. Zelfde systeem. Nee, mevrouw dat is niet mogelijk wij hebben ons protocol en daar houden wij ons aan. Keer het om en vraag jezelf af wat zou jij willen als je in de situatie van de ander zou zijn. Dat er voor jou en over jou beslist wordt of wil je de regie over jouw leven behouden?
Zo makkelijk kan het leven zijn. Teveel hulpverleners, verlenen hulp omdat het een bepaalde hiërarchie schept. Als ik voor iemand iets kan doen en ze vragen kun je me helpen, zeg ik, graag kijk ik met je mee of er oplossingen zijn. De beslissing dien je zelf te nemen. Zo kijk ik samen met hen mee 🙏❤️
Misschien omdat ik te vaak heb ervaren wat het is om afhankelijk te zijn en de manier waarop veel hulpverleners hun diensten aanbieden.
Veel respect voor hoe jij met dat wat op jouw pad komt omgaat Koert. Jouw levenservaring heeft je een wijs man gemaakt.
Denk dat veel mensen nog heel veel kunnen leren van de mensen die op straat (over)leven. De meeste in hun luxe huizen kunnen niet eens zonder vakantie tijdens de lockdown 🙈
Mooie dag Koert en dikke knuffel.
😘