‘Maar wat denkt u dan dat er ingeleverd moet gaan worden? Vrijheid? Geld? Menselijkheid?’ De man kijkt mij verstoord aan. Je ziet hem denken wat zit die vent toch te zeiken. ‘Dat weet ik niet maar “ZE” vinden er vast wel een oplossing voor.’ Is zijn antwoord. Ik twijfel of ik door moet gaan, voor je het weet staat de politie voor je campertje en zit je weer een nacht in een politiecel. Nou is dat niet zo erg maar dat klote-eind terug lopen wel. Ik hou het bij ‘Tuurlijk meneer, “ZE” gaan het absoluut voor u oplossen, daar zijn “ZE” druk mee bezig. Maar misschien moet u zich er eens in verdiepen HOE’.
Ik zei goedendag en liep weg. Verder praten heeft geen zin. Dit soort mannen tussen de 50 en 70 jaar oud spreek ik veel. Zal iets met mijn eigen leeftijd te maken hebben. Ze vertrouwen er volledig op dat het establisment gaat zorgen dat het wel mee gaat vallen. Dat Rutte en consorten het beste met ze voor hebben. Dat “Build Back Better” bedoeld is om het voor de gewone mens beter te maken. Dat “The Great Reset” echt bedoeld is om de resources op de wereld beter te verdelen, als ze er al van gehoord hebben…. Het valt mij op dat veel van mijn leeftijdsgenoten niet veel meer naar het nieuws kijken, weinig kranten meer lezen. Liever hun kop in het zand steken, de het zal mijn tijd wel duren mentaliteit.
Maar ook bij “wakkere” mensen zie ik nog veel dualiteit. Het is veel, veel te veel. Wat moet je doen als je 2 jonge kids hebt? Hoe kan je de veranderingen de baas blijven? Vanachter een PC sturen de “wakkeren” elkaar steeds heftigere filmpjes, steeds meer bewijs van het onrecht wat ze wordt aangedaan, elkaar steeds meer bevestigen in waar ze toch al van overtuigd zijn. Draaiend in SM kringetjes, niet wetend waar de uitgang is. De ik loop achter mijn eigen staart aan mentaliteit.
Beide partijen hebben het zwaar dat zie, voel en hoor ik. Na zo’n gesprek voel ik me altijd down, fysiek gesloopt. Twijfel, angst, onzekerheid en verdriet hoor ik door alle meningen en verhalen heen. Het doet pijn, verdomme wat doet het pijn…
4 reacties op “6 februari 2021 ‘Tja’, zegt de man tegen mij kids, ‘we zullen wel wat moeten inleveren.’”
Lieve Koert,
Voel en deel je pijn.
Ook ik loop tegen muren op, dus ik heb besloten om voor mijzelf het zo draaglijk als mogelijk te maken.
Mijn pa zei vroeger altijd, als ik door een moeilijke fase ging, kind het is nu heel erg naar, maar alles komt ooit weer goed.
Dus door alle pijn, onmacht, verdriet, verbijstering, emoties, tranen heen, voel ik dat dit te groot is voor mijn kleine ego. Ik vertrouw erop dat het ooit weer goed komt. Omdat het kwaad het nooit wereldwijd kan winnen van het goede. Ondertussen probeer ik om mijzelf niet te verloochenen dus draag geen mondkapje, knuffel iedereen die dat wel wilt en geniet van de kleine dingen. Mijn gedachten zijn van mij en hoe ik leef ook, dat neemt niemand mij af.
Ik denk dat er steeds meer bewustzijn komt, eerst dient het nog erger te worden, bewustzijn komt alleen als mensen geen kant meer uit kunnen. Niet als ze nog steeds denken dat ZE het wel oplossen.
Dus heb geduld lieve strijder, de dingen breder zien en voelen is niet altijd even fijn.
Er zit nu een roodborstje in mijn kleine tuin te eten, zo lief, daar geniet ik zo van ❤️
Heb een mooi weekend en hoop dat je het niet te koud gaat krijgen met de verwachte weersverwachting?
Liefs en dikke volhoudknuffel 😘
Goedemorgen Marga, dat is ook de enige weg. Rust vinden in de dagelijkse kleine wonderen die om je heen gebeuren. Niet leven in de toekomst maar in het nu. Daar ligt ook de oplossing voor mij, zorgen dat het nu voor mij en enkele geliefden dragelijker wordt door te leven in het nu. Op weg naar meer zon, want nog een winter hier is niet goed voor mijn botten🤠
Mooiiiii💞 fijn jou gave verhalen!!! Hele dikke warme hugs🤗
Dankjewel! Kussss terug🤠