De wereld stort voor onze ogen in elkaar maar we blijven zoeken in de vakantiegids naar de ultieme bestemming voor volgend jaar. Het is natuurlijk niet makkelijk, de waarheid onder ogen te zien. Heb ik zelf ook veel moeite mee. Als kind al, man wat wist ik verdomd goed dat ik een onvoldoende zou halen als ik niet ging leren. Of dat je weet dat je heel ongelukkig bent met je werk maar toch doorgaat tot een burn-out aan toe. Je huwelijk blijven volhouden terwijl je elkaar alleen maar ongelukkiger maakt. De mens is goed in het zichzelf voor de gek houden.
Afgelopen weekend kwam Thijmen langs, 44, vader van 2 kids en leraar. Thijmen logeerde bij een vriend in Deventer. Hij zag het leven niet meer zitten. Was erg ongelukkig met zijn werk en had moeite met zijn 2 puberende meiden. Het leek hem fantastisch te leven zoals ik leef. Dichtbij de natuur en vrij, in zijn ogen een heroïsch leven. Het was niet zijn eerste burn-out, Thijmen had ervaring. Hij zat zo diep in zichzelf en in de verwachtingen die hij had van het leven dat hij nooit tevreden zou kunnen worden. Zo jammer. Het leven is verworden tot een eeuwige zoektocht naar wat we denken niet te hebben, ipv dat we uitbundig vieren wat we wel hebben en dat met anderen delen.
