Categorieën
Geen categorie

8 juli 2020 Een zin die ik vaak, heul vaak, heb gehoord in mijn leven lieverds: “je bent ontslagen!”

Daar weten jullie alles van. En jullie weten ook dat ik er over het algemeen geen hout van snap waarom ze dat deden. Dat zegt meer over mij dan over de bedrijven of mensen die mij ontsloegen dat begrijp ik zelf ook wel.
Ik heb het er vaker over gehad ik mis gewoon wat. Waarom al die formele of informele regeltjes, het gekonkel, de jaloezie, de angst, het mes in je rug of de hiërarchie?
Vaak krijg ik te horen dat ik niet voor een baas kan werken. Mensen die dat zeggen komen daarna met de opmerking dat alleen honden een baas hebben en likken zich nog wat verder naar boven. Heb het geprobeerd hoor, likken, maar ik denk dat ik een te ruwe tong heb, het voelt niet lekker bij de baas en dan werkt het niet, jammer.
Dat er regeltjes zijn begrijp ik, niet dat ik het er mee eens ben maar anders wordt het een zooitje. Maar die regeltjes moeten, naar mijn idee, gaan over dat ik een koksbuis aan moet, terwijl ik liever in mijn blote bast werk hier in Frankrijk. Een pak aan moet als ik naar een klant ga ipv mijn korte broek maar niet hoe ik mijn eten bereid, mijn klanten aanspreek of gewoon om wie ik ben. Als je als baas denkt dat je dat beter kan of mij kan veranderen, waarom neem je mij dan aan? Mafkees!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *