Ik krijg regelmatig de raad om niet zo te zeiken, dat ik mezelf bij mijn klote moet pakken en weer aan het werk moet gaan.
Ik doe op dit moment vrijwilligerswerk, vooral heel veel sjouwen, ben de enige jonge vent hier. Daarnaast kook ik, je moet het een beetje bijhouden. En ik schrijf, naast deze stukkies werk ik aan een boek en nog wat andere projectjes. Het zijn geen dagen van 9 tot 23.00 zoals tijdens ons foodtruck avontuur maar het houd me bezig.
Ik schrijf deze stukkies voor mezelf en hoop dat jullie ze lezen en er soms iets aan hebben. Toen ik hiermee begon was het vooral om mijn frustraties en angst van me af te schrijven. Want bang was ik. Op dit moment schrijf ik vooral uit verbazing en nog steeds angst maar een heel andere angst.
In het begin van de crisis hoorde je positieve geluiden, ik denk dat ieder weldenkend mens wel heel even gedacht heeft wie weet kunnen we deze crisis gebruiken om op een goede manier dingen te veranderen. Maar das niet gelukt, integendeel, tegenstellingen zijn vergroot, twijfel en onrust is en wordt gezaaid, onzinnige wetten worden verzonnen en aangenomen. Wat nu?
Moet ik niet gaan dansen?🕺
Categorieën