Soms buitelen de stukkies door mijn hoofd lieverds. Willen ze allemaal naar buiten. Er zitten veel leuke stukkies tussen, of hele grappige, en stukkies die er echt toe doen. Maar er zijn stukkies die ik liever oversla, doe ik dan ook. Maar ze blijven er zitten, en elke ochtend kloppen ze aan, joehoe zijn we weer!!
Ik krijg af en toe de vraag hoe het met me gaat. Of het een beetje lukt zo in die camper. Is een lastige vraag.
Vanwege Corona zijn veel plaatsen waar je normaal terecht kan met een camper gesloten. Douches en toiletten zijn sws dicht. Nu kan je jezelf prima wassen met een teiltje en een washandje maar tis toch ff anders.
Koken gaat prima, gisteren een heerlijk andijvie stampotje gemaakt, slavinkie erbij, Lekker Hoor!!
Zo lul ik er een beetje omheen. Tis raar kids. Mijn bejaarde medereizigers met hun €75.000 tot €150.000 kostende Mobile Homes praten niet met een man met baard in een Bedford uit ‘86. Afkeurend kijken dat kunnen ze wel. Gisteren reed er zelfs 1 weg en ging ergens anders staan terwijl ik ze nog niet eens in hun gezicht had gespuugd. Het is weer wennen gezien te worden als een mislukkeling door deze hardwerkende Nederlanders.
Ik kan niet wachten tot de straten weer open gaan en ik mijn plannen kan gaan testen. Ben niet voor niets een StraatVermaker
