Dat heeft toch ook wel wat. Ben nog wel helemaal kapot. Nu heb ik gisteren ook een paar biertjes op, dat mocht een keer van me, ik had het VERdient.
Nu inkopen doen, ff lekker eten halen, er kan weer wat bij🤠. En daarna weer naar bed, mijn lichaam heeft rust nodig. Jammer dat de tour al afgelopen is, heerlijk om een dagje in bed naar hardwerkende mannen te kijken. Ach ik kom de dag vast wel door! Oant moarn…
Nog een ontbijtje en een lunch en dan mag ik van boord. Het was intensief maar ik heb weer een hoop geleerd, mooie momenten mogen ervaren en genoten van de machtig mooie Waddenzee. Nu ff rust, ben er wel aan toe..
Wat ik vooral ga missen is de stilte van de zee. Vanavond lig ik weer in een bed midden in een stad waar het eigenlijk nooit stil is, dat zal wel weer wennen zijn. Maar gelukkig mag ik over een paar weekjes weer, de Waddenzee loopt niet weg.
Ben denk ik wel een kilootje of vijf afgevallen, maar dat kon ik ook wel missen. Als ik een hele dag in de keuken heb gestaan eet ik bijna niet meer. Om meteen als ik de borden heb opgemaakt mee aan te schuiven lukt me niet en meestal is alles al op als ik wel trek heb. Het enige wat ik elke ochtend goed doe is ontbijten, yoghurt, granola, wat blauwe bessen en hagelslag, lekker man.
Sam is een echte scheepshond geworden, hij voelt zich helemaal thuis aan boord. We hebben het toch maar effies gedaan saampies, tis mooi geweest!
Koppijn, moe, en al mijn botten deden pijn, ik voelde me echt ziek. En dan staat er ook nog een windkracht zes, zeven waar we laverend doorheen moesten. Het zat niet mee. Edoch een makreel salade, een verse lasagna en toch maar weer vla op tafel gezet, de gasten moeten eten…
Voel me vandaag, op dit moment, wel wat beter, zal tijd worden. De reis gaat weer een hel worden want ook vandaag staat er een flinke wind die we recht tegen hebben. Probeer maar te koken terwijl het water door de gangboorden klotst en je heen en weer geslingerd wordt door de golven, das lastig. Maar vanavond het laatste avondmaal, morgen nog een ontbijtje en een lunch en dan zit het erop. Ben toch wel een beetje trots op mezelf…
Kan ik me weer bezig houden met het wereldnieuws🤠, of zal ik het houden bij mijn zoektocht naar een bootje om op te wonen? Beide misschien! elensky zit op de schopstoel, de Vogue in Engeland heeft al een artikel gepubliceerd met zijn opvolger. Nog een paar weekjes, misschien maanden maar dan ligt rutti frutti’s knuffel maatje eruit. En dan op naar Moskou, samen met BlackRock merz, hij gaat zich tot de tanden bewapenen. De zoveelste poging van de West Europeanen om grip te krijgen op Russische grondstoffen. Het is, allemaal, zo in en in triest…
Maar er stond gisteren gewoon weer een driegangenmenu klaar. Kokkels, stoof met bonensalade en rösti en daarna als toetje vla met slagroom. En vandaag ga ik het ook weer gewoon doen, maar man, man, het doet wel pijn.
Nu gaat het deze reis allemaal wat anders dan normaal. Zo hebben we nog geen meter gezeild bijvoorbeeld. Maar dat gaan we vandaag goedmaken, volgens de maat. Nu betekent dat weer dat ik niet kan koken want het is zeker dat we aan de wind moeten om op Ameland te komen. Gelukkig kunnen we pas rond twaalf uur weg hier omdat Schiermonnikoog een haven heeft waar je alleen uit kan als het vloed is en dat is het om twaalf uur. Dus ik ga vast aan het werk, dat scheelt moeilijk gedoe. Ik hou niet van koken als je hartstikke scheef gaat. Kan ik vanmiddag lekker mijn bedje in…
We voeren gisteren met een nieuwe groep de Waddenzee op en wat denk je? Vast. Muurvast op een zandbank. En dan zit er weinig anders op dan wachten, droogvallen en daarna weer door. Toen we droog waren gevallen wilde ik met Sam van de boot af via een trapje langs de boot. Dat ging tot nu toe altijd goed, tot gisteren.
Met Sam gaat trouwens alles goed. Ik lig wat meer in de kreukels. Niets gebroken of open wonden maar ben ook geen achttien meer. Dit gaan moeilijke dagen worden, auw….
Tis de eerste ochtend, tis nog geen zeven uur maar ik hoor ze alweer rommelen. Ik ga der maar uit, auw auw auw, tot morgen…
Het was een gezellige week maar moet zeggen, ben nu wel beetje kapot. Kheb het al een keer genoemd, het gebrek aan privacy breekt me op. Dat je ff een middagje lekker in je ééntje bent, geen mensen om je heen, gewoon alleen. Heerlijk.
Nog vijf dagen, vier diners, het is te overzien. Daar kom ik wel overheen! En dan ff een week helemaal niets, ik kijk ernaar uit. Ik moet me haasten. Er zijn bijna geen boodschappen en ik hoorde gisteren dat de lokale Spar het hier niet meer doet. Een ramp voor de lokale bevolking, geen supermarkt meer. We liggen in Groningen, Zoutkamp om precies te zijn, een man vertelde mij gisterenavond dat de lokale Spar een week of twee geleden is gesloten. Waarom is niet precies bekend maar gesloten issie wel. Zijn buurvrouw van 81, zonder rijbewijs, kan nu geen boodschappen meer doen, net als ik, een echte grote ramp!
Nu moet ik naar een dorp verderop, maar hoe krijg ik alles hier? Ik heb wijn nodig, cola, melk, ect. En niet één flesje maar tig…
Het komt vast goed, zoals altijd, laat ik me maar ff gaan douchen en dan aan het werk! Boodschappen zien te rochelen, tis wat…
Althans zo noemen onze Belgische gasten een eierbal. Die had ik gisteren gemaakt, lekker hoor…
Een kort stukkie vandaag, ik ben te laat. Heb vannacht lang wakker gelegen vanwege een loshangend touwtje wat ergens tegenaan klapte. Stom dat ik niet meteen naar buiten ben gegaan om het te fixen. Nee, daar heb ik een uurtje mee gewacht, hopend dat een ander het ging doen.
Volgende week zondag maar eens naar een kerk, dat is lang geleden..
Droogvallen op het Wierummer Wad, ik kan het iedereen aanraden. Sam heeft echt genoten, al kon hij geen boom vinden om tegenaan te plassen. Dat is zo’n gek gezicht, Sam plast op de vrouwelijke manier op het Wad. Geen pootje omhoog maar zittend. Waarom zou hij dat doen?
Tis zo’n heerlijk gevoel om met je blote voeten over de bodem van de Waddenzee te lopen, echt fantastisch. Met de zon op je knar en de eindeloze vergezichten voel je je in een andere wereld. Lekker man.
Ook deze trip zit er alweer bijna op. Vanavond nog een diner en dan ben ik morgenavond vrij. En dan maandag weer een stuk of twintig nieuwe gasten. Het is een mooie ervaring, dank U…
Russische nieuwszenders spreken over door het westen georganiseerde betogingen, compleet gestaged, een paar honderd studenten met uitgedeelde kartonnen bordjes. elensky heeft zijn tijd gehad, tis tijd voor een andere gek. Zalusny zal het wel worden.
Denk dat er nog wel wat meer poppetjes verplaatst gaan worden. Dat wat in de UK premier is bijvoorbeeld, wat moet je ermee? Tis één groot spel maar niemand heeft het door, tis zo triest.
Ik vaar nog ff door, nog één week en dan zit het erop. Heb het prima naar mijn zin hoor, alleen het gebrek aan privacy is wat irritant. Ben toch wel iemand die errug gehecht is aan ff alleen zijn, ff alles van me af laten glijden, en dat is lastig aan boord van een schip. Ach, ik ga het gewoon rocken, ben ruim over de helft…
Qua leeftijd ligt het gemiddelde rond de 55. Ze zijn blank en redelijk welvarend. Leraren, zorgmedewerkers en gepensioneerden, beetje alternatief vaak, maar vooral gewoon, want dan doe je al gek genoeg.
Zo hebben we Wim en Jan aan boord, twee gepensioneerde mannen die elkaar niet kenden maar het goed met elkaar kunnen vinden. Wim en Jan zijn niet zo van de afwas en dat stoort Marieke dan weer verschrikkelijk. Al twee dagen loopt ze te klagen over beide mannen die niets doen in het huishouden. Marieke is rond de zestig, vega, geëmancipeerd en lekker alternatief, daar bestaat de meerderheid uit aan boord van het schip. Vrouwelijk, rond de zestig, geëmancipeerd, beetje links, tien van de zestien gasten voldoen aan dat profiel. Arme ik…
Één van de dames wilde mij gaan uitleggen waarom ze vegetarisch is, dat was snel afgelopen. Beteuterd keek ze me aan toen ik aangaf dat het me niets interesseerde en het totale onzin vind. Marieke vroeg ik gisteren waarom ze zich zo aan anderen stoorde, of ze niet genoeg had aan zichzelf, weer maakte ik geen vrienden. Nu ben ik hier ook niet om vrienden te maken maar om lekker te koken, dat scheelt.
Maar wat wel zeker is is dat het tussen mij en vrouwen van rond de vijfenvijftig, zestig niet echt goed zit. Denk dat ik dat maar moet vergeten. Dat scheelt weer, kan ik me op andere dingen concentreren..
