24 april 2025, gefeliciteerd vaders!

Al weet ik dat je mijn stukkies eigenlijk liever niet leest, wil ik je bij deze zeggen dat ik aan je denk, van je hou en ik het ook heel lastig vind dat we elkaar niet begrijpen. Maak er een mooie dag van, het kan nog…

Want voor mijn gevoel gaat het nu wel hard. Economisch is Europa al volledig naar de gallemaggies, er is geen eenheid (is die er ooit geweest?) en geen geld meer. En nu gaan we, als kers op de taart, ook nog vechten tegen de Poetin. Waarmee is nog de vraag maar we gaan het doen. Op de radio hoorde ik gisteren dat wij, als navo, meer dan genoeg wapens bezitten om de strijd aan te gaan. Daar hebben we, volgens deze ‘deskundige’, de Amerikanen niet voor nodig. Een Oreshnik op Rotterdamski, dat gaat een spektakel worden.

Nu schrijf ik hier al vijf jaar over, misschien wordt het wat sleets. Maar als vader van een stuk of wat kids weet ik dat je nooit genoeg kan waarschuwen. Toch moeten ze het op een gegeven moment zelf ervaren, hun vingers branden, daar lopen we nu tegenaan. Het is niet anders.

Misschien dat we deze zomer nog even door mogen consumeren, maar ik zie het somber in. Gisteren, bij de groenteboer, was een man, van mijn leeftijd, het volledig met me eens maar ach wat kunnen wij eraan doen. En dat hoor ik alleen maar om me heen, wij kunnen er toch niets aan doen. Ik ben ervan overtuigd dat wij er alles aan kunnen doen, maar ja wie ben ik, het is zo jammer, sorry kids…