Ben ik toch al weer een tijdje wakker maar ben niet toegekomen aan mijn stukkie. Dertig toeristen zijn, gisteren, afgemaakt in Kashmir. Ze moesten eerst hun broek uittrekken en daarna zijn ze afgeknald. ‘Those who not live by the Sharia law are not true Pakistani.’
Wat een wereld, ze zijn vorige week getrouwd.
Is dit een ver van mijn bed show? Dat is de vraag. Hier in de stad terroriseren jongeren de buurten door met eieren te gooien. Ook het huis, waar ik op het moment verblijf, blijkt al jaren een favoriet object te zijn. Het is stil in de straten als de jongeren erdoorheen lopen. Ik probeerde gisteren, samen met Sam, met ze te praten. Dat is helaas niet gelukt, ze liepen heel hard weg. Nu is het de vraag of het me gelukt zou zijn om met ze te praten, aangezien ze geen ABN spreken en ook geen Fries. Volgende keer maar weer proberen.
We doen de deur dicht en hopen dat het ons straatje voorbij gaat en gelukkig is dat meestal ook zo. Maar tijden veranderen, het komt steeds dichterbij. Ik ben ervan overtuigd dat we bezig zijn met een wereldwijde strijd tussen goed en kwaad. Alleen heeft die strijd, in mijn ogen, niets te maken met wat de Poetin doet of de Trump. Niet wat heksje ursula doet of klausje die ons net verlaten heeft. Die strijd vind plaats in onszelf, wij worden getest in hoever we mee blijven gaan met de bullshit om ons heen. Alleen maar omdat we te bang zijn te verliezen wat we denken te hebben.