Maar waarmee? Er zijn zoveel onderwerpen maar ik weet niet waar te beginnen. Het regent buiten keihard, tja wanneer regent het niet? Tis koud. Ik ga weer sinterklaasje spelen. De Trump krijgt zijn zin.
Het lijkt wel of alles wat er gebeurt steeds meer gaat lijken op een absurdistisch toneelstuk, echt ik kan er niet over uit, sorry. Wat er afgelopen weekend gebeurde in Gaza dat was toch van een totale gekte? Hoe die meisjes daar stonden op dat podium na meer dan een jaar gegijzeld te zijn, het kwam op mij zo vreemd over, totale gekte.
En dan de waanzinnige ‘nieuws feitjes’ die met ons worden gedeeld vanuit Oekraïne. Waar gaat het over? Ik zie honderden dode soldaten langs komen die op gruwelijke wijze zijn vermoord, het is zo krankzinnig, ik kan er niet over uit. Wij zijn het die die jongens het bos in sturen terwijl wij hier nog een biertje nemen en ons afvragen waarom Jutta zo slecht schaatste op de 500 meter sprint. Ik kan er niet meer bij, en het feest is pas net begonnen. Want geloof me, het gaat nog veel gekker worden.
Niet dat ik mij onveilig voel nu ik steeds dichter bij de Bron kom, nu ik steeds meer begin te beseffen, dat het niet gaat om wat er om mij heen gebeurt. Maar het zien van nodeloos leed blijft moeilijk, het raakt me gewoon.
Maar ik ben er weer klaar voor. Broodjes zijn gesmeerd, thee zit in de thermosfles, hoppa, sinterklaasje komt eraan!
